Skyron Orchestra

Skyron Orchestra

Info
Uitgekomen in: 2004
Land van herkomst: Zweden
Label: Transsubstans Records
Tracklist
Free Ride (3:20)
The Tunnel (3:48)
Call It Love (5:09)
Earthy Ground (3:02)
Soft Palate (3:58)
Nobody's Diary (4:15)
The Doll (4:21)
Exploding Mind (3:08)
Pax Aeterna (6:34)
Alena (4:13)
Jonas Elgemark: basgitaar
Anna Glans: orgel
Veronica Lostjärna: zang
Tomas Modig: gitaar
Stefan Örström: drums
Skyron Orchestra (2004)

Skyron Orchestra is een Zweedse band die met tien benen in de jaren ’60 van de vorige eeuw staat. De gitarist beweert op de website van de band vooral van Shocking Blue te houden en dat was voor mij geen nieuws. Je hoeft hun debuut-cd maar even op te zetten, dan weet je het wel: een onwaarschijnlijk penetrant orgeltje, heel drukke drums en rechte, emotieloze vrouwenzang. Garagerock, psychedelica, Shocking Blue: hier wordt Jefferson Airplane nog eens dunnetjes over gedaan.

Ik kan niet beweren dat ik een groot liefhebber van het genre ben, maar moet wel toegeven dat Skyron het origineel heel aardig benadert. Met hier en daar een uitstapje in de richting van de vroege Pink Floyd (Set The Controls…) en The Doors als extraatjes, zetten de dames en heren een mooi tijdsbeeld neer. Het even compromisloze als beperkte orgelspel van Anna Glans (en wat een prachtige naam!) bepaalt het geluid van de band, maar dat is ook meteen één van de zwakke plekken van het album: het geluid is heel beperkt. Als mevrouw Glans ook nog een Fender Rhodes of desnoods een Mellotron had gebruikt had de plaat heel wat aantrekkelijker geklonken.

Dat had overigens niets afgedaan aan de andere tekortkomingen van deze eersteling van Skyron: de zang en de liedjes. De liedjes zijn erg simpel en voor zangeres Veronica is dat waarschijnlijk een zegen, want zelfs met deze makkelijke zangregels redt ze zich maar net. Voor de luisteraar is het geen pretje: al die simpele rifjes en lijntjes die ook nog eens een extra accent krijgen omdat het orgel ze allemaal meespeelt. In openingsnummer Free Ride word ik er bijna kriegel van: het orgel speelt de riff met de gitarist mee, daarna de zanglijnen van het couplet, in het refrein speelt Anna een contra melodie en daarna mag ze ook nog de weinig indrukwekkende solo spelen. Na tien van die liedjes komt het orgeltje mijn neus uit.

Nou ja, als je van deze retropop houdt kun je wellicht door alle bezwaren heenkijken. Eerlijk is eerlijk: Skyron Orchestra klinkt alsof de plaat in 1967 is opgenomen en dat is een prestatie op zich. Ik denk alleen dat als dat zo was geweest, niemand zich de plaat of de band had herinnerd. Daarvoor is het materiaal te zwak.

Erik Groeneweg

Koop bij bol.com

Send this to a friend