Sleepytime Gorilla MuseumConcert

De deuren van concertzaal P60 in Amstelveen stonden op dinsdagavond 13 november wagenwijd open voor het concert van Sleepytime Gorilla Museum, maar toegankelijk was het optreden van deze eigenzinnige band allerminst. De ingewikkelde muziek van Sleepytime Gorilla Museum is immers vrij ongrijpbaar en vergt veel aandacht van het publiek. Een (te) kleine groep kenners en avontuurlijk ingestelde muziekliefhebbers wist echter de weg naar P60 te vinden en ging een, op zijn minst gezegd, merkwaardige avond tegemoet.

Maar voordat het tijd was voor het optreden van Sleepytime Gorilla Museum, stond eerst de ook al niet alledaagse band Carla Bozulichs Evangelista op het podium. Ik had nog nooit van deze groep rond Carla Bozulich gehoord en een zoektocht op internet leverde weinig informatie op. De muziek die de band maakt is erg experimenteel, door mijn vriend omschreven als ‘The Doors met een gothic twist’. De meeste aandacht ging uit naar zangeres Carla. Haar uithalen klonken licht Arabisch, wat goed bij haar bewegingen paste. Ze bewoog zich vrijelijk over het podium en liet haar armen sierbewegingen maken in de lucht. Indringend keek ze het publiek aan en trok ze de nodige aandacht. Een man die aan de rand van het podium op z’n gemak een sigaretje stond te draaien, met de rug naar het podium toe, kreeg dan ook een been van deze dame over zijn schouder geslingerd. Om de band op de viool te ondersteunen had Carla haar naamsgenootje van Sleepytime Gorilla Museum uitgenodigd. IJzig klinkende strijkpartijen spelen een belangrijke rol in de muziek van de groep en zorgden voor een onheilspellend sfeertje.

Na zo’n drie kwartier speeltijd verdween Carla Bozulichs Evangelista onder een redelijk applaus het podium af. Violiste Carla moet een cursus schminken gevolgd hebben, want na niet al te lange tijd had zij een complete metamorfose ondergaan en stond zij met het Sleepytime Gorilla Museum op de planken.

Het Sleepytime Gorilla Museum is eind jaren negentig opgericht in Oakland (USA) en is een samenwerkingsverband tussen gitarist Nils Frykdahl, violiste Carla Kihlstedt en bassist Dan Rathbun. Samen met twee slagwerkers en een percussionist maakt de groep progressieve muziek, die te omschrijven is als een mengsel van bands als Einstürzende Neubauten, King Crimson, Rammstein, Frank Zappa en Henry Cow. De muziek omvat veel verschillende stijlen, zoals avant-garde, metal, jazz en gothic. De muziek waait van chaotisch naar beheerst, van luidruchtig naar zachtjes en van woest naar lieflijk. Deze muziek is duidelijk niet geschikt als gezellig achtergrondmuziekje tijdens de breinaaldsessies van omalief!

Voor de aankleding van het concert had het Sleepytime Gorilla Museum zich echter wel op oma gericht. Op haar verkleedkist welteverstaan. Met middeleeuwse gewaden om het lichaam gedrapeerd stonden de bandleden op het podium. Oma’s make-uptas werd ook niet gespaard; witgeschminkte gezichten met daaroverheen rode, blauwe en zwarte lijnen getrokken en rode tanden waren het resultaat.

“Hummnuuaaah hiiaaaooo, nnnnn ooo!” In een soort marsmannetjestaal sprak gitarist Nils zijn publiek toe, om vervolgens met een glimlach in het Engels over te gaan om de nummers, bijna allemaal afkomstig van het pas uitgekomen album “In Glorious Times”, aan te kondigen. “Dit nummer is voor alle geliefden in de zaal, zodat zij samen kunnen dansen. Echter, het nummer klinkt afgrijselijk!” Dansbaar is de muziek van Sleepytime Gorilla Museum totaal niet. De ‘dans’ van de gitarist en de bassist bestond dan ook slechts uit schokkerige bewegingen en wat heen en weer gewaggel over het podium, de percussionist wist zich te verschuilen achter zijn instrumentarium van potten en pannen en de violiste maakte het zich geregeld gemakkelijk door op de grond te gaan liggen.

Na dikke anderhalf uur van bizarre toespraken, vreemde bewegingen en flink ingewikkelde muziek kwam er een einde aan het concert van de allerminst slaapverwekkende gorilla’s. Tijdens het Headway festival in P60 van april dit jaar trad de groep voor het eerst buiten thuisbasis Amerika op. De band liet op dit eerste eigen concert in Nederland zien ook zelfstandig een geweldige show neer te kunnen zetten. Een concertzaal vol krijgen is voor de moeilijke muziek van Sleepytime Gorilla Museum misschien teveel gevraagd, maar verdienen doen zij dit zeker!

Shireen Bekker