Solar ProjectAlbum

“Force Majeure” is alweer de zesde cd van het Duitse Solar Project, een aantal dat niet meer op één hand te tellen is. Alhoewel …. tel de vingers op het hoesje er maar eens op na. Even intrigerend als de bebloede handafdruk en het fraaie artwork binnenin, is uiteraard de muziek van Solar Project zelf. De drie kernleden van de band, toetsenist Robert Valet, gitarist Peter Terhoeven en drummer Volker Janecek, zijn rechtgeaarde Pink Floyd-fans en steken die fascinatie dan ook niet onder stoelen of banken. Dat doen ze al meer dan twintig jaar niet, eerst nog als Solar System, maar vanaf 1990 onder de naam Solar Project. Vanaf die tijd verschijnt hun psychedelische, progressieve artrock op cd, waarbij de drie zich steeds laten aanvullen door een aantal (bevriende) gastmuzikanten.

“Force Majeure” is, net als al z’n voorgangers, een conceptalbum. Ditmaal gaan de diepzinnige teksten van Valet over de invloed die de krachten der natuur op de mens heeft en de wreedheden die we ons zelf aandoen. Zwaarlijvige kost dus over zaken als aardbevingen en oorlog zonder echter zwaarmoedig te klinken. De reden daartoe ligt bij de nieuwe zangeres Bettina Wirtz die met haar theatrale stem als een jong veulen over de muziek heen dartelt. In eerste instantie was ik wat teleurgesteld dat Anja Kiechle en Stefan Mageney niet meer van de partij zijn op deze cd, maar Wirtz pakte me direct al helemaal in met haar mooie stem in de refreinen van Days Of Wrath, het openingsnummer. Wel moet ik zeggen dat ze een flink accent heeft. Het kan me echter niet deren.

Naast Bettina Wirtz zijn ook bassist Sebastian Jungermann en saxofoniste Jade nieuw binnen de groep. Vooral de toevoeging van Jade met haar sax is een verrijking. Weliswaar is ze geen Dick Parry; toch kan ze een prettig potje spelen. Wat “Force Majeure” anders maakt dan zijn voorgangers is het feit dat op dit album constant dezelfde bezetting aan het werk is. Hierdoor zit er meer lijn in het geheel. De variatie in thema’s is er overigens niet minder om. Een kwestie van goed componeren en dat kunnen Valet en Terhoeven.

Neem Thunderstorm. Deze epic van dertig minuten bestaat uit zeven behoorlijk van elkaar verschillende delen. Ingetogen, stuwend, melodieus of dreigend; dit nummer loopt als een trein, ondanks dat een onweersbui tot twee keer toe de boel wat verstoort. In het vierde deel komt de sax uit de regen te voorschijn om een vraag en antwoordspel met de akoestische gitaar te spelen onder de klank van een hangend toetsenakkoord. Uiteindelijk blijft Terhoeven alleen over met zijn zessnaar. Wat kan die man briljant tokkelen zeg! Hij neemt er dan ook alle tijd voor. Bij Solar Project is eigenlijk zelden plaats voor dergelijke virtuoze escapades. Solar Project is meer het lekkere bandje dat speelt met hart en ziel getuige het uitbundige vijfde deel. Na een reprise van het gezongen Thunderstorm-thema brengen mellotronklanken dit boeiend halve uur tot z’n einde.

Ook het twintig minuten lange titelnummer is een gevarieerde en in balans zijnde epic. Twee van de vier delen hier maken bijzonder veel indruk. Dit zijn het dreigende stuk met allerlei toespraken van Amerikaanse presidenten en het laatste deel dat met zijn lekkere gitaar- en toetsensolo’s overkomt als een jamsessie. Vooral als de intensiteit omhoog gaat tijdens de rede van Bush betreffende 11 september, waar de heren blijk geven van hun capaciteiten als sfeerscheppers.

Variatie is niet alleen te vinden in de verschillende thema’s, maar ook in de vele toetsen- en gitaargeluiden. Valet is geenszins een pianistisch ingestelde toetsenist, maar veel meer een zogenoemde akkoordenpakker. Hij zit vaak achter het orgel of hij legt met zijn synthesizers volle strings en mellotronklanken neer. Valet, niet vies van elektronica, fröbelt graag met zijn synths, hetgeen te horen is in het moderne Days Of Wrath. Opvallend in dit nummer is overigens de gave gitaarsolo die Terhoeven speelt met een slangetje in zijn mond (wie kent niet Show Me The Way van Peter Frampton).

De cd eindigt met het prachtige War dat een gedragen finale heeft die doet denken aan Kitaro. Ik vraag me dan ook af hoe Solar Project zal klinken met het budget dat deze Japanner doorgaans tot zijn beschikking heeft. Echter, door het accent van de zang en het gebrek aan originaliteit zal het helaas altijd bij ‘afvragen’ blijven.

Dick van der Heijde