S.O.T.E. en UlyssesConcert

Generale repetitie
Het weekend voor dit optreden was ondergetekende in de gelegenheid kennis te maken met de sympathieke en bevlogen progrockers van S.O.T.E. Na een warm welkom door Peter begeven we ons naar de oefenruimte bij zijn huis alwaar de band zich opmaakt voor de generale repetitie voor dit concert. Een belangrijk moment aangezien de drukke agenda van een ieder het nauwelijks toelaat met elkaar samen te spelen en nummers als Too en Change op dat moment best nog even een uitdaging vormen. Aangezien de door het conservatorium gevormde Emile Boellaard het enige bandlid is die kan leven van zijn drumwerk – Peter en Gerton hebben er beiden een drukke fulltime baan bij – drumt hij dagelijks ook flink wat andere partijen. Hij moet dus over een goed geheugen en gevoel voor de muziek beschikken wil hij de vaak complexe partijen strak in kunnen spelen, mede omdat hij niet direct betrokken is bij de totstandkoming van de songs welke door Gerton en Peter worden geschreven en uitgewerkt. Emile gaat met het drumwerk aan de slag zodra de composities gereed zijn. Op een paar kleine foutjes na en met wat corrigerende woorden over en weer slaat de band zich echter prima door deze generale heen. Na zo’n drie uur volstaat dit voltallig samenzijn en zal de band pas de 15 november, D-day, wederom gezamenlijk op de planken staan…

S.O.T.E.
De kleine zaal van De Kade in Zaandam heeft het formaat van een flinke huiskamer waardoor ondanks het geringe aantal bezoekers (ik schat zo’n 30/40 stuks) het toch gezellig aandoet. Dit concert is georganiseerd door Ulysses en aangezien Peter H. Boer zijn studio beschikbaar heeft gesteld aan zanger Michael Hos voor de opnamen van Ulysses’s cd “The Gift Of Tears” was de wederdienst van Ulysses dat S.O.T.E. de aftrap kon verzorgen.

Zoals bekend hebben Nederlandse bands doorgaans erg weinig mogelijkheden om op te treden en S.O.T.E. – min of meer noodgedwongen vooral een studioband – betreedt dan ook ietwat onwennig het podium. Lang duurt dit echter niet want dankzij aan Rush schatplichtige progressieve krakers als Alone en Reason zit de band er al snel lekker in en voelt zich gaandeweg als een vis in het water. In mijn recensie van het mooie “Reasons” staat al vermeld dat de zware muziek tijd nodig heeft om te beklijven. De gemiddelde bezoeker is niet bekend met dit album waardoor geduld en concentratie vereist is. De songs worden echter zonder uitzondering prima ontvangen met het fraaie Breath of Life inclusief een prachtig akoestische gitaarstuk op het eind (op de cd bekend als Breath Of Life Part 2) als hoogtepunt. Doordat bassist Peter regelmatig switcht tussen basgitaar met en zonder fretten en de zogenaamde ‘stick’ krijgt de luisteraar ook hier een lekker gevarieerd geluid te horen. Als ‘kenner’ van “Reasons” kan ik stellen dat de set van een uur strak en foutloos uit de speakers rolt, waarbij het zowaar wel lijkt alsof men met enige regelmaat gezamenlijk op de planken staat. Ik zou het de mannen in elk geval van harte gunnen in de toekomst meer speeltijd te krijgen.

Ulysses
De inmiddels zo’n tien jaar aan de weg timmerende hoofdact betreedt iets na elven het podium. De band brengt nu elk moment het uitstekende “The Gift Of Tears” in Amerika uit, maar heeft in Nederland helaas en om onbegrijpelijke redenen de distributie nog niet op orde. Gitarist Sylvester Vogelenzang de Jong is gelukkig zo vriendelijk mij voorafgaand aan dit optreden een promo toe te sturen zodat ik de setlist van vanavond beter kan beoordelen. (Voor geïnteresseerden: de cd is prima te bestellen in Amerika, zie hiervoor de website van de band). Met vijf man sterk is het podium ineens een stuk voller en de geroutineerde band zet zijn symfonische progrock sterk in met het al wat oudere World Of Confusion. Wat mij direct opvalt, is het feit dat zanger Michael Hos op het podium behoorlijk overtuigt, terwijl ik op de promo hier en daar toch wat moest wennen aan zijn geluid. Hij beschikt over veel variatie en een behoorlijk bereik waardoor hij flink hoog kan uithalen maar zo nu en dan ook diep kan grunten, complimenten!

Lekker zijn de Knight Area-achtige toetsen van Ron Mozer en natuurlijk het prima gitaarwerk van Sylvester terwijl ook René van Haaren en Casper de Kroon een onberispelijke set spelen (hoewel ik de basgitaar één keertje hoor slippen, maar dit benadrukt slechts de kwaliteit van de rest van de avond).

Naast perfect vertolkte uitvoeringen van o.a. Lost en How Much More, stuk voor stuk mooi gevarieerde progsongs met spannend samenspel tussen toetsen en gitaar, is het hoogtepunt wel het bijna vijftien minuten durende emotionele Anat, dat live nog meer indruk maakt dan op cd. Het nummer vertelt het helaas waargebeurde verhaal van een jong meisje dat gestorven is aan kanker en de veerkracht die haar ouders vervolgens hebben getoond na dit verlies. Het gevoel waarmee deze song wordt gebracht is ronduit indrukwekkend.

Al met al hebben de aanwezige bezoekers voor slechts 5 Euro een geweldige avond gehad en genoten van twee topacts uit de Nederlandse progscene. Helaas zal het even duren voordat liefhebbers een nieuwe kans krijgen deze klasse muzikanten aan het werk te zien. Mogelijk zal Ulysses binnenkort samen met Knight Area het podium delen. Tot die tijd zou ik zeggen: ‘support your locals’ door van beide bands de cd aan te schaffen. En zorg bij het volgende optreden gewoon dat je erbij bent!

Govert Krul (tekst en fotografie)