Sonic DebrisAlbum

Het Noorse Sonic Debris is met dit debuutalbum tevens het debuut van het nieuwe Nederlandse platenlabel DVS records. Op “Velvet Thorns” staan 8 (opnieuw opgenomen) nummers van eerder uitgebrachte demo’s, aangevuld met 2 gloednieuwe songs. De stijl van deze jonge Noren mag omschreven worden als een mix van prog, metal en mainstreamrock. Als we het album eens in het  geheel bekijken, kan inderdaad veelvuldig de link gelegd worden met bands als; Rush, Dream Theater en U2 en, in mindere mate, Faith no More en Smashing Pumpkins. Maar gelukkig heeft Sonic Debris bovenal een geheel eigen geluid.

De cd opent met het goed in het gehoor liggende Kiss & Kill. Na een intro met zachte piano zet de volledige band in met snelle gitaar-riffs en dito drums. Het nummer bevat een aantal knappe wendingen en het makkelijke refrein blijft lekker hangen. Het meest commercieel klinkende nummer van dit album is Dead Man, een nummer die het in de top 40 niet slecht zou doen. Het gitaarintro doet me erg denken aan John Mitchell’s The Urbane. Na dit intro volgt een rustiger gedeelte. De stem van Rune Sørheim klinkt in dit nummer als 2 druppels water als die van U2’s Bono. Sørheim verdient het sowieso om apart genoemd te worden. Met zijn unieke stem, is hij tot veel instaat, dan klinkt hij weer rauw dan weer gevoelig. Het eenvoudige en pakkende refrein in Dead Man nodigt uit tot meezingen en is het hoogtepunt van deze song. De begintonen van het titelstuk Velvet Thorns doen vermoeden dat we hier te maken hebben met een gevoelige ballad, maar niets is minder waar. Het nummer leunt zwaar op de gitaren en de drums. Daarbij zitten er een paar mooie breaks in het nummer verwerkt, net als de nodige effecten en (stem)vervormingen. Virtual Steps had niet misstaan op een U2 album en in New Horizon vinden we één van de hardere nummers van dit schijfje, zware metal riffs, een snelle drumpartij en jazzy basgitaar worden afgewisseld met het pakkende refrein. Verderop in het nummer volgt een spetterende, helaas wat korte, gitaarsolo van Tommy Nilsen. Het nummer loopt naadloos over in New Angels. Ook hier weer zware gitaar-riffs en een refrein met meerstemmige passages. Het album wordt afgesloten met het langste nummer van de cd My Aching Pain een lekker rock nummer met mooie zang en weer zo’n heerlijk in het gehoor liggend refrein. Het nummer wordt prachtig afgesloten met gevoelige, bijna breekbare, keyboards.

Sonic Debris levert met Velvet Thorns een debuut af om trots op te zijn. Hun muziek is vernieuwend en gaat nergens vervelen. Alle nummers zijn goed gestructureerd en bevatten genoeg afwisseling om te blijven boeien. De productie is erg goed en het schitterende artwork is verzorgd door Matthias Norén (http://www.progart.com)/. Mijn complimenten aan DVS records die met Sonic Debris een band in huis heeft gehaald, die de potentie heeft om groot te worden.

Maarten Goossensen