Ik geef het direct toe, ik ben in het (recente) verleden best kritisch geweest op symfonische rock-producties van eigen bodem. Om dan maar gewoon met de deur in huis te vallen: ik ben onder de indruk van “Crossing Borders” van Sound of Strangers. Deze ervaren band brengt hun debuut uit waarbij nostalgie, actualiteit en vakmanschap hand in hand gaan. De muziek van Sound of Strangers ligt diep geworteld in de jaren 90 neo-prog. Het is voor mij haast onmogelijk om niet een link te leggen met het vermaarde SI Music label. De muziek van Sound of Strangers is neo-prog in optima forma: meeslepend, melodramatisch, melodieus en toegankelijk. Dit had echt cd nummer SIMply nog wat van dit label kunnen zijn. Wie juist van deze vorm van symfo houdt, gaat genieten van muziek waarbij het oude Marillion en de puntigheid van Saga nooit ver weg zijn. En ja, dan ga je al gauw richting de betere platen van For Absent Friends. Maar denk bijvoorbeeld ook aan The Aurora Project. Kortom, Marillion meets jaren 80 Rush.
Wat mij verder aanspreekt is dat “Crossing Borders” een conceptalbum is over een migrantenfamilie. De nummers gaan over de ontberingen die ze doorstaan tijdens hun reizen, evenals hun gedachten over verleden, heden en toekomst. Wat mij verder enthousiast maakt over dit album is dat je het echt meerdere keren moet draaien om het echt te ontdekken. Laat je niet op het verkeerde been zetten door de toegankelijke neo-prog.
De cd begint zeker overtuigend met Ocean Sky, direct een nummer van bijna tien minuten. Fraaie op Marillion gestoelde prog, melodieus en meeslepend, inclusief gitaarsolo van Paul Krempel. Serge Mannee zingt overtuigend. De muziek klopt en is beeldend, en daardoor word je als luisteraar in het verhaal over de migrantenfamilie gezogen. Het nummer heeft bovendien een mooie finale met een jankende gitaar in de hoofdrol. Het nummer deed me heel erg denken aan Marillion ten tijde van “Season’s End”.
In Endless Night worden de persoonlijke tragedie van de familie en de politiek en veiligheidsissues van landen naast elkaar gezet. Dit resulteert in een mooi opgebouwd, gloedvol en emotioneel nummer. Daarna wordt er gas teruggenomen met het mooie, rustige en licht melodramatische Years of Memories. De volgende song is The Wake. En nee, dit is niet een cover van het nummer van IQ, maar herbergt puntige en krachtige neo-prog, waarbij For Absent Friends ten tijde van “Running in Circles” en “Tintinnabulation” en The Aurora Project goede referenties zijn.
Dan is het tijd voor de titelsong. De band rockt lekker, met fijne dreigende geluidjes, mooie overgangen, lekkere poppy ritmes en coole twistjes. Dit is een interessant nummer. Bovendien wordt nooit de melodie uit het oog verloren. Stateless Ending wordt gekenmerkt door een fraaie melodie, die bovendien mooi wordt uitgebouwd. Ook nu valt de emotionele lading op die aan deze song wordt meegegeven. Het afsluitende instrumentale gedeelte is bijzonder sfeervol en fraai.
Het laatste nummer op dit album is Fire and Ice. Dit is een sterke song, en samen met opener Ocean Sky het absolute hoogtepunt van “Crossing Borders”. Zeer sfeervolle en melodramatische neo-prog, met referenties naar Pendragon en Marillion.
Kortom, Sound of Strangers heeft met “Crossing Borders” een fraaie plaat gemaakt. Ik ben eerlijk: dit is wel spekkie voor het bekkie voor genoemde recensent, ook gezien de referenties. Wie houdt van ‘toegankelijke’ neo-prog met een jaren 90 feel heeft met “Crossing Borders” echt een uitstekend album in handen.