SourceAlbum

Vrijwel altijd worden de promo’s die je als recensent ontvangt vergezeld van een begeleidend schrijven. Vaak wordt hierin gemeld hoe geweldig het nieuwe album van de te recenseren band wel niet is of wordt er netjes een korte historie van het betreffende orkest uit de doeken gedaan. Vaak kan je wel wat met de geleverde informatie, soms raakt het kant noch wal en een enkele keer doet je het je een klein beetje twijfelen aan je eigen geestelijke vermogens.

Volgens de korte informatie die bij de digitale promo van het nieuwe album van het Amerikaanse Source werd geleverd, haalt de band onder andere inspiratie uit filosofie, meditatie, yoga en andere vormen van mindfulness. In eerste instantie zou je dan misschien een soort van new age plaat verwachten zoals een instrumentalist als Gandalf wel eens aflevert. Dat er in dezelfde informatie bands als Opeth en Tool als invloeden worden genoemd, zorgde voor een diepe frons bij ondergetekende, maar het maakte tevens dat de nieuwsgierigheid in elk geval gewekt was.

Nu, na het beluisteren van dit album kunnen we in zeker concluderen dat de muziek absoluut niet geschikt is om mantra’s of ontspanningsoefeningen op uit te voeren. Tenzij je airdrummen of headbangen onder dit laatste schaart natuurlijk. Ook kunnen we concluderen dat voor de liefhebbers van Tool of Karnivool dit een band is om in de gaten te houden. Met name van eerstgenoemde band is de invloed erg groot te noemen. De stem van zanger Benjamin Gleason heeft zo nu en dan zelfs wel iets weg van die van Maynard James Keenan. Ook zijn de referenties naar het latere werk van Rush onmiskenbaar.

De band klinkt ontzettend hecht en speelt super strak. Het trio dendert als een goederentrein door de composities en geeft de luisteraar weinig kans om op adem te komen. Omdat de composities intelligent en spannend zijn is dit echter geen probleem. Illustratief hiervoor is het rete strakke Unsure waar met name drummer Justin Mirarck zich van zijn beste kant laat horen. Pas op het zevende nummer, Between, gaat de voet van het gaspedaal. Een fraai akoestisch intermezzo met strijkers en wat percussie. Dit is eigenlijk de enige stijlbreuk met de rest van het album, want hoewel het volgende nummer met piano begint, zit het wederom vol met complexe ritmes en strakke riffs. Ook dit The Changes Constant is weer een dijk van een nummer.

De liefhebbers van genoemde referenties doen er goed aan dit album eens te gaan beluisteren. Aangezien de nieuwe Tool al een eeuwigheid op zich doet wachten is “Totality” een prima zoethoudertje. Deze zal bij mij in elk geval – met of zonder yogamatje – met enige regelmaat uit de speakers gaan klinken de komende tijd. Verrassend goede plaat.

Ralph Uffing