Southern Empire

Southern Empire

Info
Uitgekomen in: 2016
Land van herkomst: Australië
Label: GEP
Website: www.southernempireband.com
Tracklist
CD:
Show Me The Way (0:49)
Forest Fire (7:32)
Hold (11:42)
How Long (11:28)
The Bridge That Binds (28:22)

DVD:
Forest Fire (7:32)
Hold (11:42)
How Long (11:28)
The Bridge That Binds (28:22)
Dreams & Machines (5:10)
Cam Blokland: gitaar, banjo, achtergrondzang
Brody Green: drums, percussie, achtergrondzang
Danny Lopresto: zang, gitaar, mandoline
Jez Martin: basgitaar, flugelhorn, hoorn, achtergrondzang
Sean Timms: toetsen, gitaar, Theremin, saxofoon, ukelele, achtergrondzang

Met medewerking van:
Tim Irrgang: conga's, taboerijn, Afrikaanse percussie
Adam Page: saxofoon, fluit
Steve Unruh: viool, fluit
Oliver Timms: koebel
Southern Empire (2016)

De progscene in Australië komt maar heel moeizaam op gang. Er zijn echt maar een handvol bands die we kennen uit het land van de kangoeroes. Toch opvallend in een land met ruim 23 miljoen inwoners. Bekende namen zijn Karnivool, Hibernal, Resonaxis, Ben Craven, The Third Ending en Unitopia en dan mis ik er wellicht nog een paar. Blijft weinig. Unitopia is overigens gestopt en bandleider Sean Timms wilde niet stil blijven zitten. Hij formeerde een nieuwe band en dat werd dus het hier besproken Southern Empire.

Dat het Sean Timms gelukt is een aantal goede muzikanten op te trommelen staat buiten kijf. Op alle fronten leveren deze gasten een uitstekende prestatie. Zanger Danny Lopresto valt het meest op. Hij heeft een enorm bereik en een mooie klankkleur. Bij vlagen trekt hij behoorlijk van leer. Dat maakt soms echt wel indruk, maar het wordt ook al snel een dingetje. Een dingetje dat hij naar mijn mening iets te vaak van stal haalt.

De muziek van dit vijftal is te omschrijven als toegankelijke en stevige progrock. De vergelijking met Karnivool en Dream Theater is nergens echt ver weg. Er wordt bij vlagen stevig gerockt, met soms van die fijne tegendraadse instrumentale passages. Neem het duel tussen toetsen en gitaar in Forest Fire. Erg knap gedaan.

Op technisch gebied is het allemaal van hoog niveau, maar op het vlak van songwriting blijft de band wat achter. Het blijft niet echt hangen. Zo is het afsluitende en rustige Dreams & Machines prettig om wat op adem te komen, na die enorme epic. Maar het kabbelt teveel voort om te blijven beklijven. Een nummer als How Long vormt een uitzondering. Het is naar mijn menig de beste track van dit zilverwerkje. Hier weet de band de aandacht goed vast te houden en het fliuitspel is ronduit indrukwekkend.

Zoals gezegd bevat het album een epic van ruim 28 minuten. Hierin laat de band horen wel degelijk mooie melodieën te kunnen produceren. Zo smaakt het hoofdthema van The Bridge That Binds naar meer. Ook de afwisseling tussen drukke en rustige passages wordt hier beter uitgewerkt. Toch is het nummer te lang om goed te blijven boeien.

Een behoorlijk wisselend debuut dus. Technisch gezien dik in orde, maar qua composities en melodie valt er nog wel wat te winnen. Je krijgt overigens wel veel waar voor je geld. Naast heel veel minuten muziek bevat het geheel ook een dvd met daarop dezelfde nummers, waarin je de band in de studio aan het werk ziet. Daarbij is het artwork van het geheel zeer goed verzorgd.

Maarten Goossensen

Koop bij bol.com

Send this to a friend