SpektrumAlbum

Met een intrigerende naam als Spektrum word je toch wel benieuwd naar hoe zo iets dan zou klinken als de debuut-cd van deze Zweedse band in de cd-speler wordt geschoven. De band geeft in de meegezonden bijlage een uiteenzetting van het woord Spektrum, dat een vergelijking zou hebben met de band: “Spektrum is een arrangement in verhouding tot visuele golflengte, ultraviolet en infrarood licht”. Dit zou de basis zijn voor de achtergrond van de diverse bandleden.

De band is ontstaan uit samenwerking van bandleden uit Galleon, Cross en Grand Stand, met toevoeging zangeres Lizette von Panajott. De cd bevat zowel gezongen als instrumentale nummers en dat is een goede keuze geweest. Weliswaar hebben ze fantastische zangers in de gelederen, toch vind ik dat instrumentale nummers iets extra’s toevoegen op deze schijf. Met de opener Land Of Longing wordt meteen duidelijk dat we hier te maken hebben met een prima symfonische song. De opzet van het nummer -met daaraan gekoppeld een basis van diverse synthesizers en briljante vocalen- maakt dat het geheel verfrissend en harmonieus overkomt. Met vlagen moest ik aan Genesis’ “A Trick Of The Tail” denken. Vooral waar op het gitaarwerk aan komt. Geleund op de mooie staccatosound van toetsenist Olov Andersson komt gitarist Hansi Cross goed uit de verf met zijn zeer doordachte gitaarliks.

Totaal anders, maar niet minder klinkt het instrumentale Perpetuum Mobile (what’s in a name). Rustige opbouw en na intrede van eerst gitaar en daarna koor werkt het nummer toe naar een climax, om tenslotte uit te monden in een briljant slot. Spektrum weet de wendingen in de nummers tijdig aan te brengen. Een minpuntje echter is de tekst. Er is per nummer al niet te veel tekst aanwezig en wat er gezongen wordt is wel extreem voor interpretatie vatbaar. Veelal kun je er geen chocolade van maken. Enfin, zie het maar als eigen interpretatie. Het slotnummer A Chemical Release opent up-tempo met ruige toetsenschema’s dat sterk doet denken aan het eind jaren zeventig soloalbum “A Curious Feeling” van Tony Banks. Dan merk je ook dat het toetsenwerk als fundament goed wordt ingezet en veelal de weg vrij maakt voor snelle gitaarsoli. Wat betreft de basisdrums en basgitaar verdient deze cd een pluim. Niet overdreven op de voorgrond maar zeer functioneel aanwezig. Von Panajott kan hier ook werkelijk alles geven. Met vlagen doet zij mij aan het stemgeluid van Tracy Hitchings denken. En dan met name het nummer Escape, dat Hitchings ooit met Clive Nolan heeft opgenomen.

In mijn optiek heeft Spektrum een cd van formaat afgeleverd. De muzikanten zijn goed op dreef en aan (prima) zangers geen gebrek. De ingrediënten van de composities halen ze veelal bij (oud-)Genesis, Pendragon en Camel vandaan, maar dan met eigen inbreng, zo dat de muziek werkelijk interessant wordt. Ook de productie is dik in orde en geeft een ieder de ruimte om te excellereren. Met genoegen kijk ik dan ook uit naar een vervolg op deze schijf.

Ruud Stoker