Sphere Of SoulsAlbum

Na zijn vertrek uit Sun Caged is zanger André Vuurboom niet bij de pakken gaan neerzitten. Hij vormde een nieuwe band en trok onder andere stergitarist Anand Mahangoe aan en riep de hulp in van zijn voormalige Sun Caged maatje Joost van den Broek voor het verrichten van de nodige hand- en spandiensten. Dit is in het kort de ontstaansgeschiedenis van de nieuwe Nederlandse progressieve metalband Sphere Of Souls. De band heeft het zichzelf niet makkelijk gemaakt door voor dit eerste album, “From The Ashes…” gelijk voor een concept te kiezen. Sphere Of Souls loodst de luisteraar in bijna een uur langs alle donkere spelonken van het menselijk brein.

Het onheilspellende begin van het titelnummer belooft veel goeds. Een simpel thema dat echter precies de juiste emotie van spanning oproept. André Vuurboom laat vervolgens horen dat hij sinds zijn vertrek uit Sun Caged als zanger gegroeid is. Het lijkt hem allemaal makkelijker af te gaan. Zeer veelzijdig en afwisselend, ingetogen als de muziek daarom vraagt, maar evenzo makkelijk uitbundig en agressief. Die agressieve kant komt in het opvolgende Sweet Sorrow nog prominenter te voorschijn. Van een overgang tussen From The Ashes… en Sweet Sorrow is nauwelijks sprake, zodat we dit bijna als één nummer kunnen zien. De rol van Joost van den Broek is meer dan alleen de nummers voorzien van een sfeertje. Hij is duidelijk aanwezig met zijn herkenbare spel en heeft zodoende een meerwaarde voor de band. Jammer is dat hij slechts sporadisch met Sphere Of Souls live op het podium in actie te zien zal zijn in verband met zijn rol bij After Forever.

Dat André zich net zo goed thuis voelt in ballades als in het stevigere werk, laat hij horen in het emotionele Loss. In het opvolgende Beneath The Surface wordt de zang van André zo nu en dan een beetje vervormd. Eén van de vele hoogtepunten van het album is voor mij het zeer afwisselende Until Death Do Us Part. Ritmegitarist Rob Cerrone, bassist Kees Harrison en drummer Ruud van Diepen leggen een zeer solide basis neer vol met breaks. André slaat zich met verve door dit toch moeilijke nummer. Een duidelijke proeve van bekwaamheid.

Room 9 is een nummer met twee gezichten. Zo zijn er de rustige gedeelten die op een vloeiende wijze overgaan in de steviger stukken. Anand laat horen dat hij een bovengemiddelde gitarist is middels zijn solo die op voortreffelijke wijze is opgebouwd. Met No Salvation laat Sphere Of Souls weer horen dat men op het gebied van progressieve metal in Nederland tot de absolute top behoort. Wederom een nummer van de klasse van Until Death Do Us Part. Luister naar de inventieve breaks, de stemmingswisselingen, de solo’s en de zang.

Een zeer afwijkend nummer is Lies Inc. Dit nummer roept herinneringen op aan de progressieve trashband Cynic. André gromt en bromt dat het een lieve lust is. Joost van den Broek leeft zich helemaal uit in zijn supersnelle solo. Het contrast met het afsluitende Epilogue kan bijna niet groter zijn. Een ingetogen Joost begeleidt André in deze tweede ballade.

Liefhebbers van een band als Fates Warning doen er goed aan dit Nederlandse product te gaan beluisteren, want het kan absoluut wedijveren met deze band.

Rob van Oosten