Splinter

Devil's Jigsaw

Info
Uitgekomen in: 2004
Land van herkomst: Nederland
Label: eigen beheer
Website: http://www.splinteronline.com/
MySpace: http://www.myspace.com/splinteronline
Tracklist
The Devil's Advocate (10:31)
Neon [Black is White] (8:08)
Guernica (5:23)
Paradox [Overture] (2:51)
Here & Now (3:38)
The Hymn [To The Infamous Dutch Weather System] (4:14)
Twist Of Fate (5:59)
Reflections (9:26)
Menno Broer van Dijk: toetsen, zang
Marcel Everts: basgitaar, baspedalen, zang
Ron Hoekstra: zang, gitaar
Didier Kerckhoff: gitaar, zang
Berry Vink: drums, zang
Met medewerking van:
Rita de Haas: hobo op The Hymn
Dreamers (2007)
The Devil's Jigsaw (2004)
Reflections ep (2003)
Luchtkastelen ep (2001)

Splintertje, Splintertje wat maak je me nou?

Deze jonge progband is één van de meest veelbelovende van Nederland en dat hebben ze aan zichzelf te danken. Het kwintet maakt hedendaagse jaren ’70 prog met een moddervette knipoog richting het graag gewilde Spock’s Beard. Hun in 2003 uitgebrachte ep “Reflections” baarde overal opzien, en ook met het concert dat de band op 11 september 2004 gaf in het Openluchttheater te Eibergen deed dit vijftal van zich spreken. Daar kan met een gerust hart hun volgende wapenfeit, de eigen beheer-cd “Devil’s Jigsaw”, aan worden toegevoegd. Dit schot voor de boeg, want dit is nog niet dé te verwachten debuut-cd, bevat acht in één keer opgenomen nummers die afkomstig zijn uit de “Reflections” periode en aanvankelijk bedoeld waren ter afronding van die tijd. Het resultaat beviel echter zo goed dat de band besloot de nummers toch op cd te zetten en die via hun website aan de man te brengen.

“Devil’s Jigsaw” is zo gezegd dus een verzamel-cd. Dit getuigt van lef. Blijkbaar zijn de Zutphenaren niet bang om hun eigen ruiten in te gooien en waarom zouden ze dat zijn. Zo te horen blaakt de band van het zelfvertrouwen. Als er één ding zo helder als glas is, dan is het wel dat we nog geweldig veel plezier aan deze band kunnen beleven.

Opvallend is het volwassen niveau van componeren. De nummers zijn opgebouwd rondom het orgel en de piano van Menno Broer van Dijk. Toch zou ik Splinter beslist niet toetsengericht willen noemen, want ook gitarist Didier Kerckhoff is nadrukkelijk aanwezig. De partijen van de twee grijpen heerlijk in elkaar. Een mooi voorbeeld hiervan is het krachtige gitaarspel in de instrumentale aanloop van The Devil’s Advocate dat ondersteund wordt door een Gentle Giant-achtig orgel. De aanstekelijke prestaties van beiden – noem hun verrichtingen gerust geweldig – hebben deze acht weldoordachte en gevarieerde nummers opgeleverd. Niks duurt te lang, niks duurt te kort.

De muziek heeft duidelijk profijt gehad van de interactie die het in één keer opnemen met zich meebrengt. De vele tempo- en sfeerwisselingen klinken verre van gekunsteld zodat de nummers lekker lopen. Dit komt uiteraard ook door de goede ritmesectie bestaande uit bassist Marcel Everts en drummer Berry Vink die de muziek constant voorzien van een dynamische en spontane ondergrond. Ze zijn erg sterk bezig in Neon (Black Is White) dat door de vele synchrone accenten getuigt van hun puike samenwerking. Ik kan me zomaar voorstellen dat dit nummer nogal eens overnieuw moest worden opgenomen om alles gelijk te krijgen. De band heeft er haar hand niet voor omgedraaid. Ook vocaal is dit nummer geen kattenpis. Het siert Splinter dat ze de brede samenzang niet uit de weg gaan en met speels gemak een heerlijk arrangement neerzetten. Het scheelt natuurlijk een flinke slok op een borrel dat de band met Ron Hoekstra beschikt over een formidabele zanger. Zijn stem, die zeer prettig in het gehoor ligt, heeft dat Neal Morse-achtige met een randje John Wetton. Nogal emotioneel dus. Hij wordt daarin geholpen door de ijzersterke melodielijn van het nummer. Dat geldt overigens voor de hele cd.

Het melancholieke Guernica doet achtereenvolgens denken aan Marillion, Clepsydra, Genesis en A.C.T. Vooral in dat hartstochtelijke einde is Splinter op zijn best. De eigen invulling van dit nummer maakt eerdergenoemde namen slechts tot invloeden, want Splinter is Splinter.

En zo voltrekt deze cd zich. De aantrekkelijke mix van creatieve ideeën met sterke zanglijnen, bevlogen samenspel, een dynamische basis en een uitstekende instrumentbeheersing laat het geen moment afweten. Het instrumentale Paradox (Overture) is kort maar krachtig en Here & Now, dat met mooi pianospel begint, kent een afwisselende opbouw. The Hymn (To The Infamous Dutch Weather System) is een fraaie pianoballade met een sfeervolle hobosolo als smaakmaker. De cd sluit af met twee heropgenomen versies van Twist Of Fate en Reflections, nummers die beide al op de “Reflections”-ep stonden. Duidelijk te horen is dat deze qua compositie verder uitgewerkt zijn dan bijvoorbeeld Paradox of Here & Now. In dit wervelende kwartiertje is plaats voor akoestische gitaar in Twist Of Fate, enkele Britpop-invloeden en een werkelijk briljant gitaarthema in Reflections dat wederom aan A.C.T. doet denken.

“Devil’s Jigsaw” is een enerverend album en ik kan dan ook goed begrijpen dat Splinter de noodzaak zag om deze nummers uit te brengen. Niet alleen sluit deze schijf een creatieve periode af, tevens zet hij de deur naar een rooskleurige toekomst wagenwijd open.

Dick van der Heijde

Send this to a friend