Star OneAlbum

“Step inside and let it fly (high), revel in time, bask in the past”, zingt de mij onbekende Brandon Yeagley (Crobot) in het titulaire nummer van de nieuwe Arjen Lucassen, een zin die de lading van het album perfect dekt. Zo’n anderhalf jaar na het wisselend ontvangen “Transitus” besloot de meester weer toe te zijn aan een stevige Star One, de eerste in twaalf jaar tijd, ditmaal een hommage aan zowel knullige als briljante tijdreisfilms.

Arjen Lucassen behoeft natuurlijk geen verdere introductie aan lezers van onze site. De boomlange hippie heeft immers zijn sporen binnen de progscene wel verdiend. Men kent hem met name van zijn magnum opus, Ayreon, een reeks grandioze rockopera’s met wisselende bezettingen van muzikanten bekend en onbekend, waarin zijn liefde voor de rock en popmuziek uit de jaren ‘60 en ‘70 ongegeneerd doorsijpelt en naadloos samensmelt met heerlijk overweldigende progmetal.

Zijn bekendste nevenproject naast Ayreon is zonder twijfel Star One. Star One albums kenmerken zich door een wat steviger geluid en het ontbreken van een narratief. Conceptueel is het vaak een aaneenschakeling van bangers en ballads, gebaseerd op vaak heerlijk foute science fiction films. Escapisme pur sang. Eerdere albums albums in deze reeks maakten reeds grote indruk op mijn collega’s, maar met “Revel In Time” wordt in mijn optiek de definitieve invulling gegeven aan dit concept.

Direct vanaf de start wordt de luisteraar ondergedompeld in een genotzuchtig geeky universum waar tijd geen rol (of juist de hoofdrol) lijkt te spelen en elk nummer weet de sfeer van de betreffende films aardig te benaderen. In de opener Fate Of Man waan je jezelf in een met synthesizers en gitaren overladen hervertelling van The Terminator uit 1984 die met bijzonder veel overgave gezongen wordt door Brittney Slayes (Unleash the Archers).

Die overgave is kenmerkend voor dit album en tevens het sterkste punt. De nummers variëren in sfeer van emotioneel (28 days Till The End Of Time Of Lost Children Of The Universe) en ernstig tot melig en grandioos (Revel In Time, bijvoorbeeld, of Back From The Past), maar je merkt dat de muzikanten (en de vocalisten in het bijzonder) gewoon onwijs veel plezier hebben. Het is een zelfbewust album, het zou niet mogen werken maar juist door de inzet en passie die iedereen meegeeft aan het waanzinnige materiaal werkt het extreem goed.

En over de meewerkende muzikanten en vocalisten gesproken… Het lijkt wel of Lucassen steeds grotere namen weet te strikken. Waar op het vorige Ayreon album namen als Dee Snider (Twisted Sister) of Tom Baker (ironisch genoeg een acteur die zelf ook geen onbekende is met tijdreizen), staat Star One “Revel In Time” bol van de Whitesnake muzikanten met namen als Adje Vandenberg en Joel Hoekstra. Ook Joe Lynn Turner (Rainbow en Deep Purple) levert een aardige bijdrage op The Year Of 41’. Het moet haast wel een droom zijn die uit is gekomen voor Arjen. De lijst met namen is gewoon dusdanig indrukwekkend dat Black Sabbath vocalist Tony Martin verdrukt werd naar de bonus-cd.

Deze bonus-cd kreeg als subtitel “Same Songs, Different Singers” mee en bevat exact dezelfde tracklist als de hoofd-cd, maar dan met de guide-vocals. De zanglijnen waar de daadwerkelijke vocalisten zich aan vast konden houden. Arjen en de beoogde vocalisten vonden deze tracks echter dusdanig indrukwekkend dat er besloten is om de cd onderdeel te maken van het totaalconcept. Terecht, want stiekem klinkt Marcela’s (Stream Of Passion, Dark Horse White Horse) interpretatie van Fate Of Man toch wel een stuk beter.

Muzikaal hoeft de luisteraar geen verrassingen te verwachten, ervan uitgaande dat deze bekend is met eerder werk van Lucassen. De kenmerkende potpourri van invloeden van onder andere Rainbow, Deep Purple, The Beatles, Pink Floyd etc. is ook hier weer in terug te vinden, met name de eerste twee bands in dit geval. Toch klinkt het album frisser en geïnspireerder dan de laatste paar Ayreon albums. Ik kan mijn vinger er nog niet helemaal op leggen, maar de eerdergenoemde passie en overgave spelen daarin vast en zeker een rol.

“Revel In Time” mag dan wel geen muzikale grenzen verleggen en onwijs origineel is het ook niet, kijkende naar Arjen’s oeuvre, toch blaast het je omver met alle kracht, bombast en zogenaamde geekyness die Arjen en zijn muzikanten bij elkaar hebben kunnen schrapen. Het is een album dat vooral een viering is van goede muziek en kneuterige films. Genotzuchtig, grandioos en gewoon verdomd lekker!