State UrgeAlbum

Gdynia is een grauwe havenstad aan de kust vlakbij het veel bekendere Gdansk. Het heeft toch een lieve 250.000 inwoners, maar de stad valt toch qua grootte en historisch belang in het niet bij het veel meer tot de verbeelding sprekende Gdansk, dat immers kan buigen over een rijke Middeleeuwse traditie, en deze eeuw het onstaan van Lech Walesa’s Solidariteit. Het is alsof je een inleiding maakt over een groep uit Rijswijk, en niet constant gaat praten over Den Haag.

Toch komen de vier leden van de Poolse band State Urge uit deze stad en ze brengen met “Confrontation” een lekker klinkende productie uit via Lynx Music, bekend van de band Millenium. Het blijkt hun tweede plaat te zijn en hoewel ik de eerste plaat op mijn website heb gestreamd, heeft de voorganger geen enkele indruk bij me achtergelaten. “Confrontation” is echter van grote klasse.

State Urge presenteert zich als een zogenaamde band vol jeugdig elan. Ze moeten blijkbaar niets hebben van hoesontwerpen van Roger Dean en Ed Unitsky, en lijken mijlenver af te staan van enig moeilijkdoenerij dan ook. De uiterst geraffineerde en muzikaal sterk in elkaar zittende nummers lijken in eerste instantie eenvoudig en zelfs wat poppy. Er zitten duidelijk invloeden in de muziek van Marillion en Riverside, hoewel ik ook veel van de kale ‘no-nonsense’-houding hoor dat een Zweedse band als Galleon zo prettig kenmerkte. Toch valt er moeilijk een vinger op te leggen. Ik denk dat ik daarom de door de band zelfgekozen term ‘white rock’ nog niet zo gek vind. Feitelijk bedoelt als een nietszeggende term, zegt het misschien meer dan de rest van deze alinea.

Ondanks dat de plaat voortvarend opent met het titelnummer Confrontation, dat naadloos lijkt over te gaan in het jazzbeïnvloede Revival, is de meerderheid van de composities rustig te noemen. Zanger Marcin Cieslik heeft niet een bijster goed bereik, maar zijn stem klinkt prettig in het gehoor, en hij kent zijn beperkingen, en zoekt bewust niet de grenzen op van zijn stem. Hij is wel een voortreffelijke gitarist, die smaakvol en indien gewenst prachtige solo’s ten gehore brengt. Maar net als toetsenist Michal Tarkowski, die met name in het lange Midnight Mistress veel indruk maakt, staat alles van de individuele leden in dienst van de ‘white rock’ van State Urge.

De plaat wordt niet alleen beter hoe vaker je hem hoort, de beste tracks lijken ook aan het einde te staan. Ik noemde al het immense Midnight Mistress, maar het zich langzaam ontwikkelende More is ook zeer indrukwekkend. Daartussen staat ineens het alternatieve ‘indie’-nummertje Before The Dawn, dat ik direct wil tippen als kandidaat voor het laten maken van een videoclip. Voor je weet is State Urge ineens hip, wordt het opgepikt door 3 Voor12 en staat straks ineens heel Lowlands ‘nothing can bring you down’ te zingen. Hoewel de plaat op en top progrock is, zorgt State Urge ervoor dat zo’n fantasie niet eens zo gek is.

“Confrontation” is in elk geval een dijk van een plaat van een jonge groep waar nog verschrikkelijk veel rek in zit en verdere groei te verwachten is. Ik zie er al reikhalzend naar uit. Meer van dit soort ‘white rock’ graag!

Markwin Meeuws