State UrgeAlbum

Wat is ‘white rock’? Dat is de vraag waar ik mee blijf worstelen na het beluisteren van het debuutalbum van het Poolse State Urge, “White Rock Experience”. De band bestempelt de plaat zelfs als een concept en zet er – een beetje pretentieus – ‘presents’ voor. “White Rock Experience is een soort manifest, een protest tegen het verwerpen van muzikale idealen. (…) Het is het verlangen naar het echte rocken, zonder beperkingen”, schrijft de band op zijn website. Ik snap het niet helemaal, maar wat de heren van State Urge wel degelijk doen, is de rock integreren in de prog. Zeg dat dan!

De muziek van “White Rock Experience” leunt dus relatief zwaar op de gitaar. We horen vleugjes Deep Purple, Dream Syndicate en zelfs hier en daar een echo van Led Zeppelin. Toch zijn er genoeg momenten dat de toetsen zich laten gelden, en dan met name – hoe kan het anders – het Hammondorgel. Toetsenist Micha Tarkowski maakt daarnaast ook fijn gebruik van subtiele en minder subtiele synthesizer-effecten.

De zang is goed verzorgd. Zanger-gitarist Marcin Cieślik heeft een prettige stem, waarin ik soms zelfs Greg Lake terug hoor, op andere momenten Gene Clark van de The Byrds. Bovendien is zijn Engels uitstekend en vrijwel accentloos. De teksten maken op mij echter geen onuitwisbare indruk.

De opbouw van het album – was het geen conceptalbum? – komt op mij rommelig over. Naast Third Wave Of Decadence is er nog een nummer dat nadrukkelijk solliciteert als openingsnummer, Illusion, waardoor het lijkt alsof het album middenin opeens een nieuwe start krijgt. Misschien is het zo bedoeld, maar ik vind het verwarrend. Het is ongetwijfeld veroorzaakt doordat State Urge voor het debuutalbum niet vanaf nul is begonnen, maar deels ouder werk voor het album heeft opgenomen, zoals de band zelf ook op de site vermeldt.

En dan de pareltjes. Time Rush is een uptempo nummer met een eerste helft waarin de piano de boventoon voert. Long For You is een ietwat standaard uitgevoerde ballad, maar met absolute hitpotentie. In Tumbling Down voert de band de spanning knap op, en op precies het juiste moment gaat nummer los: “That’s where I hit the wall”. Mijn absolute favoriet is 7:Gaze, met verwijzingen naar Focus en de oude Kayak.

En zodra een nieuwe band uit Polen zich aandient, komt onvermijdelijk het moment dat je het ‘Riverside-gehalte’ moet gaan meten. Hoe kan het ook anders, met een band die eigenhandig de prog uit dat land op de kaart heeft gezet. Dat is helemaal niet erg, er zijn slechtere bands om mee vergeleken te worden. Ook bij State Urge zijn er invloeden van Riverside in de muziek te vinden. Met name bij het eerder genoemde Illusion hoor ik echo’s van Reality Dream terug. Het is maar sporadisch en State Urge heeft genoeg eigen geluid om veelbelovend te zijn. White rock? Vooruit dan maar, maar op voorwaarde dat het volgende album verrassender is.

Marcel Debets