StearicaAlbum

Met het schrijven van deze recensie waag ik me op glad ijs. Ik kan hierdoor echt enorm hard onderuit gaan en al m’n geloofwaardigheid kwijtraken. Maar goed, ik moet van mezelf eens in de zoveel tijd een cd recenseren die mijlenver afstaat van de albums die doorgaans bij mij onder de loep liggen. Het lot wil dat “Fertile”, het tweede album van de Italiaanse band Stearica, de twijfelachtige eer heeft. Hun avontuurlijke, psychedelische, chaotische klanken mogen de komende tijd rondwaren in mijn huis, waar ben ik aan begonnen?

De eerste luisterbeurten zijn dan ook niet mals. Ik hoor veel onstuimige dingen met een dampende ritmesectie en een knarsende gitaar, zaken die ik maar moeilijk kan behappen. Van twijfel is dan absoluut nog geen sprake. Het geheel is ondanks de vele tempo- en sfeerwisselingen eigenlijk nogal saai. Ik moet er even doorheen denk ik. Na verloop van tijd moet ik toch wel toegeven dat het trio op een ontwapenende manier bezig is met zijn instrumentale muziek. De composities, die bijgesneden versies van improvisaties zijn, kennen een hoop intensiteit en dynamiek. Kijk, de heren weten elkaar goed te vinden en dat is mooi.

De vonk tot het maken van dit album krijgt Stearica als de band in 2011 een optreden geeft tijdens de protesten in Barcelona. Ook de revoluties van de Arabische lente hebben voor inspiratie gezorgd. Het is duidelijk; “Fertile” staat voor een nieuw begin. Wat mij betreft ontluikt er echter helemaal niets en dat komt omdat de muziek bijna geheel ontdaan is van elke vorm van melodie. Geber bevat nog een aardig snippertje daarvan en ook in Tigris zit wel wat. Nee, van de melodieën moet de muziek het niet hebben. Stearica maakt een soort explosieve postrock die gestoken is in nummers van ongeveer vijf minuten.

Het album kent twee vocale stukken, zang die afkomstig is van bevriende collega’s. Hun bijdragen passen perfect in het plaatje. Zo is Nur briesend en Amreeka heimelijk. Over gastmuzikanten gesproken, afsluiter Shah Mat kent spel op fluit, French horn en sax. Vergis je echter niet, het is geheel in overeenstemming met de rest van de muziek – rauw, donker en bruut.

Hoewel ik amper thuis ben in het genre van de avontuurlijke psychedelica kan ik met honderd procent zekerheid zeggen dat zij die wel graag naar deze stijl luisteren voldoende plezier aan “Fertile” zullen beleven.

Zo, en nu is het fijn om weer vaste aarde onder m’n voeten te voelen. Schoenen aan en recht naar huis.

Dick van der Heijde