Steelyard is een Nederlands duo dat bestaat uit producers en muzikanten Frank Leemhuis en Wouter van der Veen. Deze ervaren mannen vonden elkaar en wilden samen een uniek geluid creëren waarin veel verschillende invloeden een plek kregen. Wouter van der Veen heeft overigens ook gespeeld met de Nederlandse progband Armed Cloud.
“No Dimensions” is in veel opzichten een bijzonder album. Dat komt in de eerste plaats door de benadering. Progressieve rock, art rock, electro en pop worden vakkundig aan elkaar verweven. Is het dus alternatief? Het label ‘alternatief’ zegt ook nooit zoveel vind ik. Een alternatief voor wat? Maar mocht je een eerste referentie willen: een en ander deed mij nogal eens denken aan Radiohead (periode “Kid A”) meets Muse. Eclectische crossover progpop. Zoiets wordt het dan.
In de tweede plaats omdat deze plaat uit drie ep’s bestaat, maar vanwege het overkoepelende verhaal altijd bedoeld is als één plaat. De eerste ep, “The Porcelain Room”, gaat over situaties waaraan je wil ontsnappen, maar je dat niet kan. De tweede ep, “The Prison Escape”, handelt over herkenning. Over het nemen van je verlies en weer proberen te ontsnappen. De derde ep, “The Prison Cell”, gaat over het accepteren van je problemen en het vinden van vrede.
Wat ik erg sterk vind aan Steelyard is dat ze elk nummer een bepaalde sfeer meegeven. Het is filmisch. Daar leent het onderwerp natuurlijk zich ook voor, maar de band slaagt er goed in om de sferen om te zetten in betekenisvolle muziek. Wat ik ook erg fijn vind is het pianospel van Leemhuis. “No Dimensions” trapt ermee af in Out Of Your Mind en daarmee wordt mijn aandacht direct getrokken. Verschillende nummers hebben dat gevoelige spel, om precies op tijd het nummer weer te laten evolueren. Daarmee zorgt de band ervoor dat er spanning in de nummers blijft. In de muziek zit in mijn ogen wel een vleugje new wave zo nu en dan en dat bevalt me wel. De zang van Frank Leemhuis is niet spectaculair, maar past gewoon goed bij de muziek.
Steelyard heeft een album gemaakt dat bij symfomanen die ‘normale popmuziek’ kunnen waarderen, goed kan landen (bijvoorbeeld bij ondergetekende). Het is zeker geen ‘standaard progplaat’ (wat dat ook moge zijn). Liefhebbers van alternatieve muziek (en dan bedoel ik niet richting de gitaar lawaai rock) zullen ook genieten van “No Dimensions”.
Het grote pluspunt uiteindelijk vind ik dat Steelyard spanning en songgerichtheid weet te combineren. Een van de beste voorbeelden daarvan is het titelnummer. Plus, en dat geldt voor meer nummers, kent een heerlijke gitaarsolo van Wouter van der Veen (in de Pink Floyd/Camel sfeer).
Erg mooi vind ik het ook het nummer Here To Disappear. Hier komen prog, electro en alternative geweldig samen. Met kleine, singer-songwriterachtige, nummer Be Yourself besluit Steelyard zijn debuut op een heel gevoelige wijze.
Ik vind het zelf altijd heel leuk om een plaat te recenseren die net niet helemaal prog is. Het enige puntje wat ik nog wel wil noemen is dat ik graag een echte drummer zou willen horen in plaats van beats. Maar voor de rest: chapeau! “No Dimensions” is een interessante progpop-plaat die bovendien zijn geheimen pas prijsgeeft na een aantal keer draaien. Fijne plaat mensen!