Panunzi, Stefano
A Rose
Land van herkomst: Italië
Label: Emerald Recordings
Website: www.stefanopanunzi.com
MySpace: www.myspace.com/stefanopanuzi
Fades (5:08)
On Line, Now! (4:13)
Child Of Our Time (5:02)
I Miss You (6:18)
Unreality (5:46)
Where Is My Soul (5:52)
The Bridge (5:48)
Tonight (5:34)
Lights And Shades (4:42)
Met medewerking van:
Roberto Aceto: gitaar
Giacomo Anselmi: gitaar
Mike Applebaum: trompet
Tim Bowness: zang
Andrea Chimenti: zang
Giancarlo Erra: zang, gitaar
Emanuele Errante: samples
Luca Fareri: drums
Fabio Fraschini: basgitaar
Christine Hanson: cello
Mick Karn: basgitaar
Thomas Leer: zang
Nicola Lori: gitaar
Sandra O'Neill: zang
Giampaolo Rao: drums
Laura Pierazzuoli: cello
Markus Reuter: gitaar
SiRenée: zang
Giovanna Strivieri: achtergrond zang
Theo Travis: fluit
Adriano Viterbini: gitaar
Timelines (2005)
Stefanu Panuzi is een Italiaanse toetsenist / producer. Zijn debuutalbum “Timelines” werd door David Sylvian als “een van de beste albums van 2005” bestempeld. Misschien komt de naam Panuzi je bekend voor, dat komt waarschijnlijk door het project Fjieri waarvan Panuzi een van de drijvende krachten is. Het indrukwekkende debuutalbum “Endless” kwam begin 2010 uit.
Voor zijn tweede soloalbum trok Stefano Panuzi een gerespecteerde bak muzikanten uit het rek. Theo Travis, die speelde voor Porcupine Tree, No-Man en David Sylvian, Mick Karn (Japan), Giancarlo Erra (Nosound) en Tim Bowness (No-Man) zijn de bekendste van het lijstje.
Op “A Rose” krijg je een mooie mix van symfonische rock, jazz, elektronica en ambient voorgeschoteld. Stefano Panuzi is erg begaafd in het componeren van mooie melodieën en pakkende thema’s. De muziek lijkt sterk op die van Fjieri, maar ook de naam Fabio Zuffanti komt naar boven wanneer je het album beluistert. Net als het Fjieri album “Endless” is ook hier een prominente rol weggelegd voor de basgitaar. Het instrument speelt regelmatig een hoofdrol en geeft de nummers vaak een swingende ondertoon.
Panuzi weet perfect te doseren, waardoor het geheel afwisselend blijft. Mooie ingetogen nummers als Fades (gezongen en mede geschreven door Tim Bowness) worden afgewisseld met stevigere nummers als I Miss You en Where Is My Soul. Het instrumentale ambient Unreality vormt een heerlijk rustpunt met heerlijk loom trompetspel.
De ingehuurde zangers en zangeressen zijn stuk voor stuk sterk. De mij onbekende SiRenée (Renée Stieger) beschikt over een prachtig warme stem en ook Tim Bowness is, zoals altijd, heerlijk om naar te luisteren. Het nummer The Bridge is mede door de stem van Giancarlo Erra een hoogtepunt van dit album. Door zijn dromerige stemgeluid heb je direct het idee naar een Nosound nummer te luisteren.
De titel van het album is goed gekozen. Bij een roos denk je aan sfeer, warmte en kracht en dat zijn precies de elementen die je op dit album terugvindt. Het album is niet zo indrukwekkend als dat van Fjieri, maar verdient absoluut een groot publiek.
Maarten Goossensen
