Steffie Moonlady & Dennis HaklakAlbum

New Age muziek is normaliter niet het genre waar pure progliefhebbers op zitten te wachten. Stijlkenmerken uit de ambient en minimale muziek, aangelengd met natuurgeluiden en ingebed in repetitieve klankstructuren leveren meestal nerveuze tics op bij Progrock-fielen. Waar het doel voor de new age luisteraar is om zich met een rustige en kalmerende sfeer te ontspannen, is het voor de progliefhebber wachten op een abrupte tempowisseling, tegendraads ritme of gierende uithalen op gitaar.

Het Amerikaanse duo Steffie Moonlady & Dennis Haklak brengt met “To The Universe” toch een interessant new age album uit waar je als prog liefhebber van ambient en soundscapes toch wel wat in kan vinden. Zeker de gitaarliefhebbers kunnen een reeks experimentele geluidscollega’s gaan ontwaren in het spirituele web dat er voor de liefhebber op zes of meer snaren gesponnen is.

De zang van Stefanie Moonlady kent zoals je mag verwachten lange ijle halen. Kan ook niet anders als je het hebt over een universum van vrede, liefde en harmonie met pure intenties van binnenuit. De teksten zijn uitgesponnen woorden die ergens tussen hemel en aarde zweven. Ik mis daarin een enkele keer de noodzakelijke toonzuiverheid al geeft dat ook weer een mooi rafelrandje aan mee. Haar betoverende meerlagige zang wordt subtiel vermengd met het droomlandschap van gitaren en synthesizers van Dennis.

Muzikaal partner in ambient crime Dennis Haklar strooit in elk nummer met verschillende akoestische  en elektrische gitaar collages. Hij vult dit verder op met een citer, mandoline en synthesizer accenten. Tactisch laat hij ieder instrument zijn eigen gang gaan. Er valt geen logische melodielijn of harmonie in te ontdekken waardoor elk nummer weer een ontdekkingsreis aan pastorale klanken en accenten is.

Echt interessant wordt het op Dream Blossom en het psychedelische Tamparawa waar naast de nodige belletjes en klankschalen een paar elektrische gitaren worden toegevoegd. Een beetje Mike Odlfield met een vleugje Steve Hackett. Geen melodie maar louter sfeerklanken. Het moet wel esoterisch blijven natuurlijk.

Uiteraard is er aan percussie de hele collectie aan Tibetaanse klankschalen, rammelaars, cymbalen, regendruppels en windgongen bij de plaatselijke muziekgroothandel opgekocht en wordt er veelvuldig mee geschud, getikt, geslagen en geaaid. Waar je met het begrip spirituele muziek al snel met je sandalen vast komt te zitten in muzikaal drijfzand is dit album zeker niet saai te noemen. Open je hart zou ik zeggen en luister wat andere muziek je kan brengen.