Gitaarvirtuoos en rocklegende Steve Hackett brengt zijn nieuwste album “The Night Siren” op 24 maart 2017 uit op het InsideOut Music (Sony) label. Zoals wordt gesuggereerd in de titel staat “The Night Siren” voor een wake-up call – de waarschuwing van een sirene klinkt in dit tijdperk van strijd en verdeeldheid. “The Night Siren”, het vijfentwintigste studioalbum van de meestergitarist, zal worden uitgebracht in meerdere formaten: een special editie cd/blu-ray mediabook met 5.1 surround sound mix inclusief documentaire over de totstandkoming, een standaard cd, een dubbel elpee in klaphoes plus cd en als digitale download. De prachtige hoes en de foto’s zijn verzorgd door iconphoto.ch.
Pratend over zijn nieuwste werk, zegt Steve: “Dit nieuwe album is een overzicht in vogelvlucht van de wereld van een muzikale migrant, grenzen negerend, en het vieren van onze gemeenschappelijke afkomst in eenheid van geest, met muzikanten, zangers en instrumenten van over de hele wereld. Van territoriale grenzen tot ommuurde toegangen, grenzen houden vaak de stroom tegen. Maar terwijl het gejammer van de nachtsirene klinkt, zal de muziek alle verdedigingen doorbreken. Om Plato te citeren: “Als de muziek verandert, zullen de muren van de stad schudden”.
“The Night Siren” laat horen dat Steve’s ongelooflijke manier van gitaarspelen nog niets aan kracht heeft ingeboet, samen met zijn vaste begeleidingsband maar ook met muzikanten uit verschillende landen, die Steve heeft uitgenodigd om samen met hem de multiculturele diversiteit en eenheid te vieren. Dit geldt ook voor zangers uit Israël en Palestina, die beiden actief campagne voeren om de Joodse en Arabische mensen samen te brengen. Er zijn ook instrumentale nummers uit de VS en Irak en een veelheid aan geluiden, met inbegrip van de exotische melodieën van de Indiase sitar en de tar uit het Midden-Oosten, de etnische schoonheid van de Peruaanse charango en de beklijvende Celtic Uilleann doedelzak. Zoals al vermeld is de volledige band van Hackett ook weer aanwezig met één opvallende afwezige: vaste bassist/zanger Nick Beggs. Maar ja, Steven Wilson is ook bezig in de studio momenteel, er moeten dus keuzes gemaakt worden. Dick Driver is een adequate vervanger. Laten we maar eens gaan luisteren.
Openingsnummer Behind The Smoke, wat tekstueel ingaat op de situatie van de vluchtelingen door de eeuwen heen, start met een akoestische intro en zang van Steve gelardeerd met zware Oosterse geluiden à la Kashmir van Led Zeppelin, waarna het kenmerkende Hackett gitaargeluid het overneemt. Sterke opener klokkend op bijna zeven minuten. Martian Sea is een uptempo song met een Indiaas thema en is een beetje luchtig qua karakter, enigszins Beatlesque mede door de instrumentatie, had ook op “Cured” kunnen staan. Fifty Miles From The North Pole is typisch Hackett, vanaf het jaren vijftig achtige gitaar-riffje aan het begin tot de dromerige gitaar- en zangklanken, van het engelachtige koor tot aan het gitaarcrescendo. Met ruim zeven minuten het langste nummer op het nieuwe album. El Niño is een instrumentaal nummer dat start met krachtig drumwerk van Gary O’Toole, een strijkorkest en de typische Hackett gitaarstijl die me hier bij tijd en wijle doet denken aan zijn werk ten tijde van “Defector”. Hacketts interpretatie van het natuurgeweld van de gelijknamige orkaan eindigt even abrupt als het begon.
Other Side Of The Wall is een welkome adempauze na het geweld van het vorige nummer. Akoestische klanken met zoetgevooisde vocalen van de meester zelf, met dito teksten. Hij gaat warempel steeds beter zingen, toch niet altijd zijn sterke punt in het verleden. Anything But Love, Hackett goes Spanish, por favor. Flamencoklanken met veel geroffel op de klankkast, waarna zich een Fleetwood Mac-achtig nummer ontspint, vooral door het tempo en de koortjes met hoog Stevie Nicks gehalte. Verrassende mondharmonica solo, gelukkig is daar die spetterende elektrische gitaarsolo tegen het einde. Inca Terra, de titel geeft het al aan, Zuid-Amerikaanse invloeden, sterke harmonie vocalen, bijna Crosby, Stills & Nash goes Latin. Maar daar is ‘ie weer, die heerlijke snel uitgevoerde gitaarsolo, refererend aan het betere werk van weleer, sterk nummer.
Het is maar een klein stapje van de Peruaanse Bergen naar de Schotse Glens, tenminste in Hackett’s muzikale wereld. In Another Life heeft duidelijke invloeden van het trotse volk en ruige landschap in het noorden van het Verenigd Koninkrijk. Prachtige vocalen en harmonieën maar ook doedelzakachtig gitaarspel van de meester. De authentieke Keltische Uillean pipes van Troy Donockley aan het einde van het nummer bezorgen me kippenvel. Het trage ritme van In The Skeleton Gallery heeft wederom licht Oosterse invloeden. De bijdragen van Rob Townsend op saxofoon en de zware gitaarklanken van Hackett maken het tot zo’n typisch kenmerkend Hackett-nummer met twee gezichten. West To East, geschreven door Steve en vrouw Jo, is samen met Behind The Smoke, een van de thematische nummers van het nieuwe album. Prachtige harmonieuze vocalen, een tekst die tot nadenken dwingt over de gevolgen van oorlog en hoop op een betere wereld. Prima song met meezingkwaliteiten en langzame fade-out, gaat het live zeker goed doen.
Het afsluitende instrumentale The Gift is het enige niet door Hackett (mede-) geschreven nummer. Het is van de hand van Leslie-Miriam Bennet en Benedict Fenner en is, met nog geen drie minuten, het kortste nummer van het album. Maar zeker niet het minste, in tegendeel, Hackett op zijn best tegen een toetsengordijn van Roger King, een schitterende hoopvol klinkende afsluiter van het album.
“The Night Siren” is geen specifiek thematische album, met uitzondering van genoemde twee nummers die ook tekstueel nauw aansluiten bij het thema. De teksten zijn samen met vrouw Jo tot stand gekomen, wederzijds reagerend op elkaars zinnen. Zo ontstond bijvoorbeeld openingsnummer Behind The Smoke. Niet alleen karakteristiek voor brede migratie van daklozen en vluchtelingen, maar ook van toepassing op de voorouders van Hackett zelf die ruim tweehonderd jaar geleden de horror van het hedendaagse Oost-Europa ontvluchtten op zoek naar een betere toekomst.
Opvallend goede zang van de man die toch in eerste instantie bekend is om zijn gitaarspel en het bijna altijd bij gastvocalisten zocht, sommige meer succesvol (Steve Walsh, Ritchie Havens, Nad Sylvan) dan andere (Pete Hicks, Nad Sylvan). Blijkbaar is met het groeien der jaren ook het vertrouwen in eigen vocaal kunnen toegenomen. Zeker zijn meest ambitieuze project tot nu toe, zoals hij zelf ook volmondig toegeeft in interviews. Niet alleen qua thema en teksten maar ook de instrumentatie en de veelheid aan gastmuzikanten zorgen voor veel variëteit. Het is absoluut een bijzondere plaat geworden, in meerdere opzichten. Vooral de sterke vocalen zijn opvallend, zoals reeds gememoreerd.
Verwacht geen “Voyage of the Acolyte” of “Spectral Mornings”, de nieuwe songs liggen meer in de sfeer van “Defector”, denk aan nummers als The Steppes en Slogans, en meer recent “Wolflight”. Maar het nieuwe album gaat verder dan het herhalen van het verleden. Hackett blijft nieuwsgierig en intrigerend en dat uit zich ook in zijn muziek, die wat je er ook van vind, altijd origineel is. De composities van Hackett hebben vaak twee gezichten, zoals hij het zelf eens zei: een kruising tussen Sneeuwwitje en de Texas Chainsaw Massacre. Alsof er twee losse stukken rücksichtsloos tegen elkaar aan zijn geplakt, soms verontrustend maar altijd verrassend.
Steve Hackett heeft wederom een indrukwekkend album afgeleverd, ik moet er even aan wennen, maar dan is er weer veel te genieten. Midden april is hij met zijn band in Nederland voor twee volledig uitverkochte concerten in de Boerderij in Zoetermeer, overtuigend bewijs van de grote populariteit die de grandmaster van de prog nog steeds geniet. Ter viering van de 40ste verjaardag van het klassieke Genesis album “Wind and Wuthering”, zullen verschillende nummers van dit iconische album worden gespeeld. Absoluut iets om naar uit te kijken.