Lukather, SteveAlbum

Na het uitstekende “Transition” uit 2012 is er nu dan het nieuwe “I Found The Sun Again”, al weer het achtste studioalbum van Steve ‘Luke’ Lukather (21 oktober 1957), natuurlijk vooral bekend als de oprichter/gitarist/componist/zanger van de onwaarschijnlijk succesvolle Amerikaanse band Toto. Lukather brengt het album tegelijkertijd uit met het nieuwe soloalbum van Toto-zanger Joseph Williams, “Denizen Tenant”, een bewuste keuze van het bevriende duo.

De acht nummers bevatten vijf door de hoofdrolspeler gepende songs en drie covers gekozen door Luke: The Low Spark Of High Heeled Boys van Traffic, Joe Walsh’s Welcome To The Club en Robin Trower’s Bridge of Sighs. Lukather beschrijft het opnameproces als het gemakkelijkste en leukste van zijn carrière tot nu toe, waar de creatieve vonken vanaf vlogen. “Iedereen bracht zijn beste spel mee naar de studio”, herinnert hij zich de sessies. De gitarist heeft zich omringt met oude vrienden als drummer Gregg Bissonette, toetsenist Jeff Babko en mede-Toto oprichter David Paich. Daarnaast bevat het album ook bijdragen van Toto-zanger Joseph Williams en Ringo Starr, van wiens All-Starr Band Lukather sinds 2012 lid is.

Het hele album is vrijwel live in de studio opgenomen. Het ging erom het gevoel uit de jaren ‘70 bij deze plaat te behouden, het gevoel van al die klassieke albums die we allemaal kennen en waar we zo van houden. De opnames dateren al van ruim een jaar geleden, dus van voor de pandemie. Allemaal samen in de studio zonder mondkapjes. En in slechts acht dagen opgenomen, daar waar een dergelijke exercitie in zijn Toto tijd nog wel eens sterk uit de hand wilde lopen. Dat spontane is duidelijk te horen, het komt de muziek en de sfeer op het album ten goede.

Along For The Ride is een lekkere opener in de beste Lukather/Toto traditie; een strakke rocker met heerlijke gitaar riff en Luke’s kenmerkende rockstem, sterk drumwerk van Gregg Bissonnette en The Who-achtig orgeltje. De hoofdpersoon gaat nog even op karakteristieke wijze ‘los’ aan het einde. Meer van hetzelfde graag. Op Serpent Soul wordt echter uit een héél ander vaatje getapt, een swingende bluesy shuffle met een twist. Wie het ‘serpent’ uit de titel betreft, daarover wil de gitarist geen uitspraken doen (waarschijnlijk Jeff Porcaro’s weduwe waarmee hij een juridische strijd uitvecht).

The Low Spark Of High Heeled Boys is een interessante keuze, een minder bekend nummer van Traffic (Steve Winwood/Jim Capaldi), afwisselend een slow blues en een steady rock song met rauwe vocalen, swingend Hammond orgeltje en aan Joe Satriani respectievelijk Jeff Beck refererende gitaar frasering. Ruim tien minuten durende jam sessie van Lutkather and friends, voor de echte liefhebbers. Journey Through is weer zo’n hoogtepunt. Vriend/idool Jeff Beck is dan wel niet in levende lijve maar wel in geest aanwezig op dit instrumentale nummer waarin Lukather het beste van zichzelf laat horen. Mooie vloeiende lijnen ondersteund door een hechte band en ritmesectie. Ook de invloed van fusion gitarist Larry Carlton is te horen op deze uitstekende song.

De invloeden van weer een andere gitarist en schrijver van dit nummer Joe Walsh zijn onmiskenbaar aanwezig op Welcome To The Club. Je kunt ook flarden opvangen van diens klassieke Rocky Mountain Way. Luke zingt en speelt precies als Walsh, die hij al jaren goed kent. Titelnummer I Found The Sun Again is een rustige ballade, een ode aan nieuwe vriendin Amber, met naast Lukather’s lyrische spel een extra vermelding voor de fretloze basgitaar en de vocale harmonieën. Lukather zelf beschrijft het nummer als een kruising tussen Pink Floyd, Christopher Cross en Joni Mitchell onder invloed van drugs. Tja…

Run To Me is een Beatle-esque nummer met Toto-maatje Joseph (Joe) Williams als mede-zanger en de legendarische Ringo Starr in een hoofdrol op drums. Lukather speelt zoals gezegd al enige tijd in diens All-Starr-band en heeft een grote adoratie voor zijn idool die hij als vriend beschouwt. Nu kan good-old Ringo eindelijk iets terug doen, en hoe. Ook qua lengte sterk door de Fab Four beïnvloed: met net over drie minuten met afstand het kortste nummer.

Het klassieke door Robin Trower geschreven slotnummer Bridge Of Sighs is daarentegen met 8,5 minuut het een na langste nummer op “I Found The Sun Again”. Futuristische geluidssamples waarna zich een Hendrix-achtig nummer ontvouwt. Lukather wederom op zijn best, compleet met overstuurde gitaar en Hendrix-achtige vocalen en gitaarspel. En hoor ik daar minieme maar overduidelijke flarden van Purple Haze? Het Hammond orgel zingt en huilt tegelijkertijd, waarna Lukather zelf een van zijn karakteristieke solo’s uit zijn mouw schudt. Uitstekende finale van Luke’s nieuwe soloplaat.

Het eindoordeel mag er zijn: Steve Lukather heeft kans gezien om wederom een solide album neer te zetten, met hulp van wat vrienden. Het is productioneel allemaal dik in orde is, zijn veelzijdigheid zorgt voor variatie hoewel niet alle nummers even sterk zijn. Positieve uitschieters zijn Along For The Ride, Journey Through en Bridge Of Sighs. Onwillekeurig blijf je denken: had hij nou niet, met hulp van maatje Williams en nét wat meer creativiteit, één laatste echt goed album met Toto kunnen maken? De vraag stellen is hem beantwoorden.