Steve Morse BandAlbum

‘Herkenbaar’ en ‘inventief’ zijn de woorden die in je gedachten schieten als je de eerste gitaarakkoorden van “Split Decision” beluistert. Steve Morse, de man die Kansas eind jaren 80 met de bestsellers “Power” en “In the Spirit Of Things” weer de goede richting uit loodste en nu al weer jaren bij broodheer Deep Purple goede diensten bewijst. Met het instrumentale “Split Decision” bewijst hij wederom tot de allerbeste gitaristen ter wereld te behoren. Ook de ritmesectie is met zorg uitgekozen. Bassist Dave LaRue krijgt binnen de drukke jazzrockakkoorden genoeg ruimte om te excelleren. Daarentegen houdt drummer Van Romaine zich meer op het basisfront bezig en legt hij op de twaalf nummers een gedegen drumpartij neer. Bijzonder is het ontbreken van toetsen. Morse, die zich in een interview met Aardschok ooit liet ontvallen dat hij het liefst samenwerkt met een organist om zodoende meer kleur in de songs te krijgen, heeft zich hier nu volledig van gedistantieerd. Waarschijnlijk heeft hij in Jon Lord de ideale sparringpartner gevonden en kan hij op zijn solo-cd’s zijn creatieve ei kwijt met schitterend gitaarvuurwerk.

Bij Steve Morse dien je uiterst alert te zijn welke richting een song op gaat. In Mechanical Frenzy word je verrast door de snelle opening en het zou op een cd van Deep Purple kunnen staan. Halverwege het nummer wordt overgeschakeld op een ingenieuze bassolo, om weer terug te keren naar up-tempo. Met Great Mountain Spirits wordt de overgang naar meer kalme melodische muziek ingezet die tot het eind van de cd zal voortduren. In het boekje bij de cd geeft Morse ook aan dat hij op een album meestal plaats maakt voor één of twee rustige songs. Hij voegt daaraan toe dat de stukken die hij op de plank had liggen allen een eigen verhaal vertellen en dat hij bewust heeft gekozen voor aparte songs.

Great Mountain Spirits is ook meteen het mooiste nummer van de cd. De opening lijkt door de stampende drums op een regendans van indianen en wanneer de gitaarsynthesizer zijn intrede doet, krijg je het warm en koud tegelijk. Heerlijk om deze man zo creatief met muziek om te horen gaan. Gentle Flower, Hidden Beast is in een bluesjasje gestoken. De bandleden krijgen in dit nummer ook meer de ruimte om in teamverband te opereren. Het akoestische Moment’s Comfort á la Steve Hackett geeft aan dat hij ook hier mee uit de voeten kan. Boeiend en melancholisch komen de klanken over je heen en zet je de cd-speler gewoon op repeat om het gevoel van geborgenheid vast te houden. Clear memories gaat weer verder waar Moment’s Comfort stopte en klinkt evenzo mooi. De afsluiter Natural Flow is ook een èchte afsluiter. Je bent geneigd om het licht uit te doen en te gaan slapen.

Wat mij betreft heeft Steve Morse met “Split Decision” een wonderschone cd afgeleverd die bij mij meerdere luisterbeurten krijgt. Als je geen gitaarliefhebber bent dan garandeer ik je dat je tijdens het beluisteren nog bekeerd zult worden. Het is niet zozeer de snelheid en techniek waarmee Morse aan zijn snaren plukt, het is juist de variatie en creativiteit die me keer op keer overvalt. Dat is het wezenlijk verschil tussen hem en andere grootheden als Steve Vai en Joe Satriani.

Ruud Stoker