Wilson, StevenAlbum

Toen Steven Wilson in februari 2000 in Delft zijn allereerste (akoestische solo-)optreden gaf, besloot hij met een cover van Abba’s The Day Before You Came. Het werd de verrassing van de avond; niet alleen de keuze op zich, maar ook de manier waarop Wilson het nummer uitvoerde en een van zijn voorbeelden uit de popmuziek eerde.

Een paar jaar later, in 2007, dook ineens Alanis Morissette’s Thank You op midden in de set van Blackfield. Die keuze was wat minder verrassend, aangezien de trouwe volgers van de Britse alleskunner al in 2003 “Cover Version” in huis hadden gehaald. Een cd met twee songs, alleen via mailorder te koop, met daarop een niet nader vooraf bekendgemaakte cover van een andere uitvoerende, maar ook een eigen stuk. Morissette’s hit stond op die eerste editie en “Cover Version” was het zoveelste project van Wilson om in de gaten te houden. Tussen 2003 en 2010 bracht hij er zes uit. De twaalf stukken zijn nu chronologisch verzameld op een compilatie van K-Scope.

“Cover Version” bevat naast Thank You en The Day Before You Came ook spannende versies van The Cure’s A Forest en Prince’s Sign ‘O’ The Times. Gaan er bij die keuzes nog wel een lichtje branden, bij Donovan’s Lord Of The Reedy River en Momus’ The Guitar Lesson zitten veel luisteraars in eerste instantie met een groot mysterie. Dit zijn wat minder bekende stukken en velen hebben pas na lang zoeken op internet (door delen van de songtekst te googlen) ontdekt om welk stuk het gaat. Daarnaast kan The Unquiet Grave ook bekend in de oren klinken, want dat nummer is gebaseerd op een oude Engelse folk traditional. Elke editie van “Cover Version” had wel iets aparts, ook in de manier waarop de multi-instrumentalist tegenover de cover een liedje van eigen makelij zette en het afwijkende arrangement waarin de cover werd gehuld. Het maakte dit project niet alleen tot in wezen het allereerste soloproject van Steven Wilson onder zijn eigen naam, maar ook een buitenbeentje dat met name bekendheid genoot onder zijn meest trouwe aanhangers.

Als compilatie is “Cover Version” een ode aan het popliedje in al zijn eenvoud. De eclectische keuze van Wilson uit vier decennia popmuziek benadrukt niet alleen aan hoe rijk gevuld de popmuziek kan zijn, maar dat naast vorm ook inhoud van groot belang is binnen dat genre. Geen enkele reden om neerbuigend te doen over Abba of Prince. En om dan als ‘keerzijde’ een eigen nummer toe te voegen leidt tot deze fascinerende zes duo’s. De afzonderlijke verschenen cd-singles gingen ook gepaard met aparte 7”-singles. Nummer zes was gestoken in een mooi boxje met artwork van Hajo Maller; het doosje bevatte tevens hoesjes voor de andere vijf delen. Die uitgave geniet nu een status als collectoritem en daarom voor K-Scope genoeg reden om de box te vereenvoudigen tot een enkele cd (en dubbel-lp), waarbij het artwork grotendeels overeenkomt met de box.

Terugblikkend en concluderend is “Cover Version” een project dat typerend is voor de wijze waarop de songschrijver Wilson zich in, pak ‘m beet, tien jaar heeft ontwikkeld: zich langzamerhand bevrijden van het Porcupine Tree-keurslijf, meer willen dan kunnen binnen Blackfield en om uiteindelijk de volledig artistieke vrijheid onder zijn eigen naam te bezigen. De cd “Cover Version” is derhalve een fraai product van zelfreflectie dat uitblinkt in al zijn avontuurlijkheid en kaalheid. Het is nooit hetzelfde liedje bij Steven Wilson, geen sprake van.

Wouter Bessels