StorkAlbum

Het is ook wat, staat een band aan de vooravond van het uitbrengen van een nieuwe cd, overlijdt plotseling de drijvende kracht, grondlegger en gitarist van de band. Tragisch, maar gelukkig waren de opnames van de nieuwe songs al klaar. ‘Gelukkig’ is een misplaatste term in deze, maar aan de andere kant ook weer de waarheid. In dit geval heb je als muzikant in elk geval een mooie nalatenschap achtergelaten.

Die gitarist was voormalig Korn bandlid Shane Gibson. Samen met drummer Thomas Lang start hij in 2010 de band Stork op en samen zoeken ze een zangeres en bassist bij de band. Die werden gevonden in Kelly LeMieux op de basgitaar en Vk Lynne als zangeres. In 2011 komt het gelijknamige debuutalbum uit dat gelijk goede kritieken oogst, maar geen overdreven exposure oplevert. Ondanks de drukke roosters van de vier muzikanten die aan andere projecten deelnemen, werkten ze gestaag aan een vervolgalbum, dat in het voorjaar van 2014 wordt afgerond. Een mooie toekomst gloorde voor de band, tot de bewuste dag, 15 april 2014. Die dag overleed Gibson plotseling aan een bloedstollingstoornis, op de leeftijd van slechts 35 jaar. Twee weken later ziet dit album het levenslicht onder de bijna voorspellende naam; “Broken Pieces”.

Het laatste album van Shane Gibson is zeker niet onverdienstelijk. We krijgen een flinke pot progressieve metal voorgeschoteld, waarin veel structuren, tempo en ritmewisselingen zijn verwerkt. Het knappe is dat binnen die diversiteit van ritmes pakkende refreinen zijn verwerkt die lekker in je systeem blijven zitten. De basis van stevige gitaarrock wordt vaak afgewisseld met melodieuze stromingen met daarin bijzonder fijne zang van zangeres VK Lynne. Naarmate de cd vordert, wordt het technische geluid iets meer naar beneden geschroefd en krijgen we wat meer reguliere rocksongs te horen, hoewel die zeker niet in kwaliteit inleveren.

“Broken Pieces” heeft meerdere gezichten. Zo is Pillow Person een mooi psychedelisch kunstwerkje waar vooral de zang van Lynne zorgt voor een mysterieus tintje, maar ook de super strakke ritmesectie is een feest om te horen. Wat is dit nummer ongekend goed, zeker na meerdere luisterbeurten! Given Away is weer van een totaal andere orde, hier hoor ik vooral wat Katatonia invloeden in. Ook ligt het voor de hand dat de muziek van Stork af en toe neigt naar Korn, zeker door het virtuoze geluid van Shane Gibson, die zeker gemist gaat worden in de onzekere toekomst van de band. Zijn riffs zijn uitdagend en de solo’s zijn nergens overdreven lang. We horen hem ook nog naast Lynne zingen in Delusional, dat wederom een potpourri van tempo en ritme wisselingen is. Toch is dit wel één van de minst aantrekkelijke nummers, ondanks een sterk refrein. Maar dat Gibson ook de lead vocals voor zijn rekening kan nemen, bewijst hij in het eerder genoemde Given Away. Een nummer dat ook veel indruk op mij achterlaat is U, wat een volledig solowerkje is van Gibson waarin hij aantoont dat hij geen gitarist is die alleen technisch en hard kan spelen, maar ook subtiel en gevoelig. Het zorgt voor een rustmoment binnen het andere geweld op de cd.

Drummer Thomas Lang schijnt volgens de media een super talent te zijn en dat kan ik wat deze cd betreft beamen, hoewel zijn naam nooit eerder bij mij is boven komen drijven. Hij heeft een heerlijk gevarieerde stijl, van lekker groovy tot aan subtiel en superstrak. Vooral als je focust op de drums krijg je met de minuut meer bewondering voor Lang. Bassist Kelly Lemieux lijkt niet altijd op te vallen in de muziek, maar reken er op dat hij belangrijk is voor het totale geluid van de band.

Natuurlijk is zangeres VK Lynne een ijzersterk wapen in de muziek van Stork. Haar stem is krachtig, melodieus, gevarieerd en past zich aan elk ritme aan. Ze kan een lekkere agressie in haar stem leggen, maar op ander momenten kan ze weer sierlijk en zacht overkomen. Neem bijvoorbeeld Overflow en Broken Pieces, waar ze een grote indruk op mij achterlaat, simpel omdat ze hier weinig techniek gebruikt in haar stem, maar toch in staat is de luisteraar geboeid te houden.

Geen idee hoe deze cd stand zal houden in mijn eindejaarslijstje, maar ik ben bijzonder content met dit album. Helaas zal de toekomst van de band wat troebel zijn na het verlies van Shane Gibson, want hij is echt bepalend voor het totaalgeluid van de band, maar dat zijn de overige bandleden eveneens. Het zal een moeilijke zoektocht worden, maar ik hoop dat een nieuwe gitarist snel wordt gevonden. Dit smaak namelijk naar meer. Aanrader voor de liefhebbers van progressieve metal.

Ruard Veltmaat