Het Italiaanse Stormy Six is altijd al een buitenbeentje geweest binnen het progressieve muzikale Italiaanse landschap. Algemeen genomen werd dat beheerst door de bekende Italiaanse prog die gemodelleerd is naar Genesis met bands als Banco del Mutuo Soccorso als exponenten. Stormy Six is dan een band die eind jaren ’60 begonnen is als folkband en in de loop der jaren ook wel eens hun muziek wilde vernieuwen. De logica zou dan zijn dat ook Stormy Six zich in de mainstream der Italiaanse prog zouden plaatsen.
Maar niets is minder waar. Ze proberen eigenwijs hun eigen weg te zoeken en muziek te maken die daar toch niet echt tegen aanleunt. Integendeel, op “Cliché” horen we een verfrissende vorm van prog die wat linken heeft met chamber rock en modern klassiek zonder dat het de ingewikkelde, vaak complexe composities opzoekt. Uiteraard wordt de muziek wat complexer, dat kan haast niet anders, maar nergens gaan ze echt erg ver. Het lijkt wel de vereenvoudigde, meer toegankelijke vorm van de bekende RIO/Avant-Prog, hoewel we natuurlijk ook niet meteen aan Univers Zero moeten gaan denken. Als er een collega R.I.O.-band is waar Stormy Six mee te vergelijken valt, dan zou eerder Samla Mammas Manna hiervoor in aanmerking komen. Hoewel we die invloed pas op nog latere albums zoals een “Macchina Maccheronica” echt duidelijk zien.
Vanzelfsprekend was dit een grote stap voor Stormy Six: van een pure folk-band naar een avant-garde prog-band is een evolutie die je niet vaak tegenkomt en die ook best onverwacht is als je de eerdere albums kent van deze Italianen. Een blik op de geschiedenis van de R.I.O.-beweging leert ons dan ook dat het wel eens deze “Cliché” zou zijn die de aandacht van organisator Henry Cow trok en ertoe leidde dat Stormy Six zich aansloot en als een van de vijf originele bands het R.I.O.-charter ondertekende.
Als we “Cliché” eens van naderbij bekijken, blijkt dit album op de laatste track na muziek te zijn geschreven bij het beroemde verhaal Titus Andronicus van William Shakespeare. Je kan dus ergens het album ook opvatten als een soort van soundtrack bij Shakespeares wereldberoemde tekst. Dat verklaart ook voor een stuk de zeer beperkte aanwezigheid van vocalen op dit album: toch iets waar ze voorheen (en ook daarna) vaak als extra instrument gebruik van maakten.
In de originele persing van dit album sloot “Cliché” af met 1789, het enige nummer dat geen deel uitmaakt van de Tito Andronico-suite, maar wel verwijst naar de Franse Revolutie. Meteen worden we er weer aan herinnerd dat voor Stormy Six het politieke engagement het allerbelangrijkste was: dit zal zich steeds in hun muziek blijven vermengen.
Jammer genoeg is het album in deze vorm niet meer te verkrijgen. Het is namelijk zo dat bij een eerste heruitgave in 1998 1798 naar voren werd geschoven en daar gezelschap kreeg van Carmine, een eerder onuitgegeven meer folky nummer. Maar de grote aanpassing in deze uitgave is dat het voorheen nooit uitgegeven “Pinocchio Bazaar” na de Tito Andronico-suite geplakt werd. Vaak heeft zoiets een negatief gevolg voor de muziek, klinkt het erg gefragmenteerd of geforceerd, maar in dit geval werkt het wel degelijk omdat “Pinocchio Bazaar” in dezelfde lijn ligt qua sound. Doch had ik deze platen liever als twee aparte albums gezien.
“Cliché” zal zowat het meest toegankelijke RIO/Avant-Prog album zijn dat je zal tegenkomen in deze special. Samen met de belangrijke plaats van deze plaat in de geschiedenis is dit album zeker een aanrader voor wie zich in dit genre wil verdiepen. Jammer genoeg is dit erg moeilijk te vinden tegenwoordig, maar het is absoluut de zoektocht waard!
Peter Van Haerenborgh