Stormy SixAlbum

Het spreekt bijna voor zich dat ik de eer en het genoegen heb om te mogen schrijven over een buitenbeentje binnen de Italiaanse progscene. En dat is Stormy Six absoluut! In feite is dit een zeer unieke band die een bijzondere evolutie heeft ondergaan. We spreken hier namelijk over een band die begonnen is als een folkgroepje in 1969 en geëindigd is als een electropop-band in 1982. Hoezo, uniek?

Natuurlijk zit er tussen die twee uitersten muziek in die de bezoekers van deze site wel kan interesseren. Stormy Six is namelijk ook een progband geweest. En niet zomaar één: Stormy Six behoorde tot de vijf oorspronkelijke RIO-bands die in 1978 alle hun befaamde charter tekenden.

Waar tegenwoordig mensen RIO vaak zien als een genre, was dit toen niet zo. In feite waren de vijf oorspronkelijke bands (Henry Cow, Univers Zero, Etron Fou Leloublan, Samla Mammas Manna en Stormy Six) muzikaal zeer verschillend. Wat ze wel gemeen hadden was dat de bands alle muziek speelden die niet door de muziekindustrie als zodanig werd erkend. Deze bands maakten progressieve muziek die nergens paste, die anders was. Zelfs binnen het grote symfowereldje pasten ze toen niet. Dus startten deze bands een collectie in oppositie tegen de gevestigde waarden in de muziek en muziekindustrie (vandaar de naam Rock In Opposition) waarbij het doel was elkaar in hun eigen land te vertegenwoordigen en promoten.

De reden dat dit nochtans uitstekende initiatief niet lang heeft mogen bestaan ligt in een ander bindingsmiddel tussen deze vijf (ondertussen acht) bands. Deze groepen waren namelijk ook zeer sterk politiek links geëngageerd. Maar dit was niet voor elke band even belangrijk. Zo vond Univers Zero de kunst in de muziek prioritair, terwijl Stormy Six vond dat politiek engagement belangrijker was. En dit conflict zorgde ervoor dat deze beweging snel stopte.

Hieruit kunnen we alvast twee dingen leren. Een is dat voor Stormy Six hun boodschap erg belangrijk was en dat die vaak links geïnspireerd was. Zeer links in feite, want de bandleden van Stormy Six waren allen aangesloten bij een communistisch verbond te Italië. De tweede vooronderstelling die we kunnen maken is dat de muziek van Stormy Six waarschijnlijk complex zal zijn.

En ik moet eerlijk toegeven dat deze muziek inderdaad vaak complexer is dan die van de gemiddelde Italiaanse jaren zeventig band. Maar dit is ook niet het soort muziek dat we van Univers Zero en de huidige lading Avant-Prog bands gewend zijn. Stormy Six’s muziek op “L’Apprendista” is eigenlijk zeer moeilijk samen te vatten onder één noemer. Uiteraard is er, gezien hun roots, een zeer sterke folk-invloed hier. Maar we horen ook invloed uit de jazz en uit de meer bekende prog tevoorschijn komen op dit album. Qua prog-invloeden denk ik dan vooral aan de onvermijdelijke King Crimson of Gentle Giant.  En ook hun collega’s van Henry Cow zijn een duidelijke invloed geweest.

Een ander belangrijk kenmerk van de band is dat er geen duidelijke leider is te horen. Dit is een echte band waar ieder lid evenveel inbreng heeft in de muziek. En dat merk je als luisteraar zeer sterk, ondanks dat deze “L’Apprendista” wel een samenhangend geheel is. Dit is ook een reden waarom de band zelf vaak spreekt over ‘poli-musica’. Een erg uitgebreid instrumentarium dus die elk hun ding doen zonder storend te werken. Nee, integendeel, dit past eigenlijk allemaal zeer bij elkaar. Ook de vocalen passen zeer in dit geheel. Er is hier namelijk sprake van een polifonische zang, sterk beïnvloed door Gentle Giant.

Zoals ik in het begin al aangaf is Stormy Six begonnen als folkband. Gaandeweg is deze band zich verder gaan ontwikkelen tot een progressieve band. En met “L’Apprendista” kunnen we stellen dat deze transformatie compleet is. Niettegenstaande dat blijft Stormy Six zich wel verder ontwikkelen. Zo is opvolger “Macchina Maccheronica” een nog complexer album dat nog sterker bij de Avant-Prog hoek aansluit.

“L’Apprendista” is een absoluut buitenbeentje binnen de o zo verheerlijkte Italiaanse prog van de jaren 70 en ook zeker geen eenvoudig album. Met andere woorden is dit album een absolute aanrader voor de liefhebber van de moeilijkere muziek. Maar aangezien dit album een stuk toegankelijker is dan de gemiddelde RIO/Avant-prog, kan ik dit ook met plezier aanraden aan de andere progliefhebbers. Wie weet kan “L’Apprendista” wel een eerste stap in een onbekend genre zijn?

Peter Van Haerenborgh