Strange Pop Album

Strange Pop is het soloproject van Michal Dziadosz. De eerste twee cd’s gingen aan Progwereld voorbij. Bij nummer drie, “Urban Legends”, is het raak. Opgegroeid op het platteland, kwam hij als twintiger in de stad terecht. Daar maakte hij kennis met het dynamische leven, te midden van neonlicht, geluiden, energie en drukte op straat. In de nachtbus naar huis schreef hij regelmatig muziek en gedichten. Hij ziet “Urban Legends” als een brief aan zichzelf en een eerbetoon aan die enerverende tijd.

Dziadosz verpakt zijn verhaal in uiterst sfeervolle, rustgevende muziek. Op All My Nights zijn heel vaag de geluiden van de stad te horen, maar van drukte is geen sprake. De toetsen stralen warmte uit en voelen als een jasje om de frisheid van de nacht te weerstaan. Ook de trage basgitaar doet behaaglijk aan. Kovy Joglinski’s gitaar is licht funky en knispert bijna, de uitdovende lichtjes in de stad illustrerend. Aan het eind zwelt zijn spel wat op. De zang van de maker is zalvend en doet geloven dat  hij er al een stevige stapavond op heeft zitten. Dziadosz is geen groot zanger, maar zijn stem past prima in dit nachtelijke decor.

Van enige haast is geen sprake. Voor het cruisen door de stad nemen we de tijd. We horen artrock met ambiente trekjes en soms meer dan vleugjes elektronica. Drums en bas doen mee, maar brengen de klanken niet richting echte rock. Op Disco gaat het ietsjes pittiger aan toe, maar we wanen ons dan eerder in een seniorendisco, wel met meer elektronica. Melancholie en nostalgie strijden om voorrang, bijvoorbeeld in The Child, waarin Dziadosz terugblikt op zijn niet altijd rooskleurige jeugd. Was op het eerdere werk sprake van de invloeden van Pink Floyd en David Gilmour, dat beperkt zich nu tot het begin van Noctural Nightstyle. Pablo Si hanteert hier de gitaar heel subtiel wat à la Gilmour. Dit langere nummer gaat evenwel vrij rap over in een onheilspellend muzikaal landschap, met ijl toetsenwerk en een prikkend basje. Dziadosz spint het lang uit om een hallucinerende werking te creëren, als om urenlang dwalen door de bijna verlaten straten weer te geven.

Een vrij zware toetsenpartij kenmerkt het korte Step Out Of The City. Het thema klinkt wat als Jean Michel Jarre. Veel meer songgericht is het slotstuk Splendid Solitude. Dit is aardser, meer richting pop, met meer pathos gezongen, en hier komt de stem van Dziadosz beduidend minder tot zijn recht.

Analoog opgenomen, zonder mastering, klinkt “Noctural Legends” puur. Er zit niets anders op dan deze emotionele muzikale reis te ondergaan, door in gedachten de auto te pakken en traag door de bijna verlaten straten van de stad te rijden, of deze te voet te doorkruisen. En ga daarbij in op  Dziadosz’ gezongen uitnodiging in Disco: “I give my music tonight”…