StrangewaysAlbum

Het uit Schotland afkomstige Strangeways draait al meer dan twee decennia mee en mag bestempeld worden als een AOR-band pur sang. Onder leiding van duizendpoot Terry Brock (onder meer Giant, Seventh Key, Slamer) leverde men in de tachtigerjaren al drie hapklare muzikale brokken af, waarna Brock het voor gezien hield en de groep na het hoogtepunt “Walk In The Fire” verliet. In 2010 besloten men in de oorspronkelijke bezetting bijeen te komen om een nieuw album op te nemen. Maar kennelijk moeten de heren van Strangeways er aan herinnerd worden dat we nu in de 21^ste eeuw leven en de tijd niet heeft stilgestaan. In elk geval niet op het Europese vasteland. Met “Perfect World” leveren deze door de wol geverfde muzikanten een zeperd van jewelste af. Ik ontkom namelijk niet aan de indruk dat dit album volledig via de automatische piloot is gemaakt. Of dacht vriend Brock dit album wel even tussen het nieuwe Giant-album “Promise Land” en zijn soloproduct “Diamond Blue” in te frommelen?

Want wat treffen we hier aan? Elf plichtmatig gecomponeerde en vertolkte liedjes die allemaal tussen de vier en zeven minuten worden afgeraffeld. Onder deze liedjes de verplichte slaapverwekkende ballads Time en Crackin’ Up Baby en de net zo verplichte rocker Perfect World. De overige acht liedjes passeren allemaal in hetzelfde gezapig (mid)tempo de revue. Het geheel komt nog het dichts in de buurt van het minste wat Foreigner ooit gemaakt heeft. Van AOR verwacht ik goed opgebouwde pakkende nummers en op zijn minst een refrein dat je vrij snel uit volle borst mee kunt zingen. Van AOR wil ik ook vrolijk worden na een dagje hard buffelen voor de baas. Maar na het beluisteren van de 60 minuten “Perfect World” stond het huilen me nader dan het lachen.

Productioneel gezien is deze schijf ook een miskleun eerste klas. Het geluid klinkt dof en de muziek komt als een galmende brij van geluid je speakers uit. Ik meen mij te herinneren dat Terry Brock een bekende en erkende naam is. Van een ervaren rot in het vak en iemand die zelfs al werd vergeleken met Steve Perry (Journey) mag je meer verwachten dan het product wat hij hier heeft afgeleverd. Een advies aan de AOR-fan: loop hier met een grote boog omheen. Voor Terry Brock en co: ga jullie schamen.

Hans Ravensbergen