Strawberry FieldsAlbum

Wojtek Szadkowski heeft het er maar druk mee. Naast zijn eigen band Satellite is hij ook actief met de formatie Peter Pan en was hij betrokken bij Collage. Nu komt hij ook met de band Strawberry Fields op de proppen. Nou ja band. Het is gewoon Satellite maar dan met een zangeres.

De zangeres in kwestie is de Poolse Marta Kniewska, die kennelijk liever Robin heet, want zo wordt ze steeds vermeld. Eerst kwam Clive Nolan al aanzetten met een uitstekende onbekende Poolse zangeres voor zijn Caamora project en nu Szadkowski ook al. Kennelijk heeft Polen een overschot aan talentvolle zangeressen. De stem van Marta Kniewska doet opvallend veel denken aan onze trots Anneke van Giersbergen (ex-The Gathering, Aqua de Annique).

Het is bijzonder knap hoe Wojtek Szadkowski, die toch tot aan zijn navel in de neo-prog staat, zo’n ander soort album heeft weten af te leveren als dit. Je zou denken dat we hier met een Satellite / Collage kloon te maken hebben, maar niets is minder waar. Hier wordt uit een heel ander vaatje getapt. Denk eerder aan bands als Massive Attack, Portishead en vooral The Gathering. Lekkere atmosferische rock met hier en daar elektronische en triphop-achtige invloeden. Maar ook zijn progroots is hij niet vergeten, want de toetsen krijgen ruim baan net als het lekkere gitaarwerk. Een mix die velen zal aanspreken.

Album opener Your Story is nog niet zo spannend. Het is een behoorlijk recht-toe-recht-aan nummer met lekker pittig gitaarspel en mooie toetsentapijten. Het is vooral een nummer om kennis te maken met de stem van deze Robin. Zuiver, warm en krachtig. Helemaal goed. Pas echt interessant wordt het met het nummer Close. De intro had zo uit een Massive Attack album kunnen komen, maar daarna ontpopt het geheel zich als een lekker up-tempo nummer dat wel aardig voorspelbaar overkomt. Maar dan knalt het refrein erin en krijgt het nummer een totaal andere wending. Het refrein klinkt als een klok met een licht vervormde stem, stevig gitaarspel en ronkende toetsen op de achtergrond. Als daarna ook nog een Hammond orgel er doorheen scheurt gevolgd door een zalige toetsensolo, is het feest compleet.

Titelnummer Rivers Gone Dry doet het meest elektronisch aan. Het is een heerlijk stuwend nummer waarin eenvoud en de kracht van herhaling centraal staan. Dit nummer werkt echt als een magneet, je wil het steeds weer opnieuw horen. De kracht van dit album zit hem ook in de geweldige productie. Wojtek Szadkowski staat bekend om zijn geweldige productiewerk en ook hier heeft hij weer geweldig werk afgeleverd. Het klinkt allemaal enorm vol en krachtig met voldoende ruimte voor subtiliteit.

Fool opent als een ingetogen ballade, maar ook dit nummer heeft meer in petto dan je van te voren zou denken. Al snel wordt de weg vrijgemaakt voor het gitaarwerk van Sarhan Kubeisi en krijgt het geheel een lekker pittig randje. Met name zijn heerlijke solo halverwege het nummer levert bonuspunten op.

Zowel het nummer Moon als Beautiful doen behoorlijk tam aan en missen het pittige en wat brutale karakter dat de vorige nummers zo typeerde. Open Your Eyes is dan gelukkig wel weer van het hoge niveau van de eerste nummers. Het is het nummer dat het meest aan The Gathering doet denken. De laatste twee nummers zijn aardig maar niet meer dan dat. Het gaat nu wel erg op elkaar lijken. De rek is er dan ook echt wel uit.

Ondanks dat het niveau de laatste nummers wat inzakt, is dit echt een verrassing met uitroeptekens. Alleen de eerste vijf nummers rechtvaardigen al de aanschaf van dit album. Van mij mag hier best een vervolg aan gegeven worden. Een aanrader.

Maarten Goossensen