StrawbsAlbum

De Britse band Strawbs opereert in het grensgebied van folk en progressieve rock en brengt al sinds 1969 platen uit. In 2009 verzorgden ze  in The Live Room in het Twickenham Stadium een akoestisch optreden, met orkest, om hun veertigjarig bestaan te vieren. Heel vreemd is dit niet want ze treden ook op onder de naam Acoustic Strawbs. Zestien jaar na dato is dit optreden vastgelegd op Blu-ray.

De opzet is simpel. Drie mannen met een akoestische gitaar zitten op het podium en spelen de eerste (drie) nummers. Het camerawerk is, passend bij de muziek, ook zeer rustig. De karakteristieke stem van Dave Cousins is zeker even wennen. Zijn onbestemde geknerp doet je afvragen of hij wel helemaal fris is. Dave Lambert verzorgt de leadgitaarpartijen, terwijl Chas Cronk de baslijnen tokkelt. Tijdens Josephine, for Better of for Worse horen we even wat vioolklanken. In een blokje van vier nummers verzorgt Sonja Kristina de zang. De zangeres van Curved Air was kortstondig lid van Strawbs en zij neemt de partijen van oud-bandlid Sandy Denny voor haar rekening. Hier zitten twee nummers uit 1969 tussen. Hoezo oud werk?

Het heeft wel wat, zo’n basic opzet, maar het is ook een tikkie saai. Je mist toch de kracht van de elektrische instrumenten. Tijdens Cold Steel pakt Cousins er een banjo bij, verwijzend naar de tijd dat ze nog bluegrass speelden en Strawberry Hill Boys heetten. All I Need is de favoriet van de zanger, ze zingen nu alle vier en dat gaat niet altijd even lekker.

De strijkers van The Royal Artillery Orchestra, onder leiding van Robert Kirby, ook weer een oud-bandlid, zorgen voor begeleiding van Evergreen en dat zorgt meteen voor wat meer sfeer in de muziek. Vanaf The River is het bal. Oliver Wakeman neemt plaats achter de keyboards, drummer Rod Coombes achter de drumkit, basgitaar en gitaar zijn nu elektrisch. Het hele orkest laat nu nadrukkelijk van zich horen. We krijgen ze ook in beeld. Als Lambert een deel van de zang verzorgt op Down by the Sea klinkt dat niet best. De inzet van het orkest maakt veel goed.

We krijgen nog een zanger op het podium. John Ford, ja hoor: oud-bandlid, zingt niet slecht, maar haalt de hoge tonen van Heavy Disguise met moeite. De blazers van het orkest doen hun duit in het zakje. Where Silent Shadows Fall van hun op dat moment laatste album “Dancing to the Devil’s Beat” vormt het slotstuk. Wakeman is er weer bij, Cousins zingt er weer lekker tegenaan en het instrumentale stuk, met vol orkest, houden ze lang aan. Pas tegen het eind krijgen we een shot van het publiek te zien, dat tussen de nummers beschaafd geklapt en gejuicht heeft.

Strawbs, ook wel aangeduid als The Strawbs, verzorgt met “Magic From the Moon” een intieme concertregistratie. Het is een tamelijk bedaarde terugblik op hun loopbaan, die vooral voor de echte fans en andere fijnproevers smullen zal zijn. Het helpt ongetwijfeld als je de originele versies van de nummers kent.

Als bonus biedt de Bly-ray een interview met Kirby, waarin hij zijn relatie met en waardering voor The Strawbs uitspreekt. Tussendoor zien we het orkest oefenen. Kirby overleed in 2009.