StrawbsAlbum

“Settlement” is het nieuwe album van Strawbs, 52 jaar na het debuutalbum van de band en vier jaar na voorganger “The Ferryman’s Curse”. Het album komt in een tijd van politieke en sociale onrust, wat weerspiegeld wordt in de teksten en melodieën van de nummers.

Het album werd op afstand, vanuit de eigen thuisstudio’s, opgenomen. “Settlement” wordt geproduceerd door voormalig toetsenist Blue Weaver, die in de hoogtijdagen van de jaren zeventig met Strawbs en The Bee Gees speelde. De opname werd gecoördineerd vanuit diens studio in Duitsland. De huidige bezetting van Strawbs bestaat uit oprichter/zanger/gitarist David Cousins, gitarist Dave Lambert, bassist Chas Cronk, toetsenist Dave Bainbridge en drummer Tony Fernandez, en is in deze samenstelling nu ruim zes jaar bij elkaar.

“Settlement” kent ook een aantal speciale gasten: bassist John Ford, een ander voormalig lid van Strawbs, de Noord-Ierse Cathryn Craig, met haar mooie stem en onmiskenbare accent, en bassist Schalk Joubert, met wie David Cousins regelmatig heeft opgetreden.

Het nieuwe album is opgedragen aan medeoprichter/gitarist Tony Hooper, die recent, in november 2020, overleed.

De band maakt al sinds jaar en dag muziek op het snijpunt van de folk- en de progressieve rock, prog folk dus. Vooral Cousins/Lambert verzorgen de meer folky kant, terwijl inbreng van Dave Bainbridge, maar ook Cronk, grotendeels verantwoordelijk is voor de prog. Zoals altijd zijn het de bevende toon en de trilling van de scherpe en intensieve zang van Cousins die het geluid voor het grootste deel bepalen. Hierdoor krijgt de muziek een zekere ernst, onverbiddelijkheid en plechtigheid.

Openings- en titelnummer Settlement zet direct de toon; zwaarmoedig en onheilspellend, nog verder versterkt door de al gememoreerde ongemakkelijke stem van Dave Cousins. Luister maar eens naar zijn met veel overtuiging en felheid uitgesproken “Sturm Und Drang”. Heerlijk Hammondspel van Dave Bainbridge en dito steelgitaar van Dave (moet iedereen Dave heten om in Strawbs te kunnen spelen?) Lambert. Dan is Strange Times een mooie tegenhanger, grotendeels akoestische gitaar met synthesizerbegeleiding, hoopvol en breekbaar, met dito teksten van Cousins.

Judgement Day is met ruim zeven minuten één van de (twee) langere tracks op “Settlement”. Geen normale drums maar een ‘handclap’ met mooie transparante en vooral spaarzame instrumentatie over de Dag des Oordeels. ‘Seems like we need one another’ klinkt het hoopvol. Chas Cronk zorgt voor een lekkere baslijn tegen het einde. Each Manner of Man is een nummer dat de band terug brengt naar de roots, de folk(rock). Het doet een beetje denken aan de verhalende nummers van troubadour Chris De Burgh. Mooi gitaarduet van Lambert & Bainbridge.

The Visit gaat nog een stukje verder richting folk, je waant je onmiddellijk in een gezellige pub in pakweg Ierland, de instrumentatie met banjo’s en akoestische gitaren laat weinig te raden over in dit romantische volksliedje dat ook van The Dubliners had kunnen zijn. Het nummer gaat vrijwel naadloos over in Flying Free, een kort instrumentaal nummer dat letterlijk en figuurlijk muzikaal in het verlengde ligt van voorganger The Visit.

Ook Quicksilver Days is kort, ruim twee minuten, maar is totaal anders van sfeer en toon, enigszins spookachtig zelfs, de prachtige pianosolo van Bainbridge markeert een muzikaal hoogtepunt. We are Everyone ligt muzikaal in het verlengde van het titelnummer, met dat verschil dat Cousins hier in vocaal duet gaat met Cathryn Craig en dat klinkt goed, heel goed zelfs. Het door bassist Chas Cronk geschreven instrumentale Chorale is één van mijn favoriete tracks op het nieuwe Strawbs album. Uitstekende progsong met herkenbaar thema en een hoofdrol voor toetsenist Bainbridge. Wat te denken van dat hemelse kerkorgelspel in de finale.

Voor de eigenaar van de elpee houdt het hier op, de cd kent nog een drietal bonusnummers waarvan Champion Jack de eerste is. Het is het andere lange(re) nummer van het album dat gaat over oorlogsveteraan annex bokser en later bluespianist Champion Jack Dupree. Door zowel het verhalende karakter als de instrumentatie, met een complete blazerssectie en een overwegend akoestische ‘feel’, sterke gelijkenis vertonend met Big Big Train. Voorwaar geen slechte vergelijking. Uitstekende progsong met fijne synthesizertonen en een heerlijke gitaarsolo aan het einde. Hoe anders is dan Better Days (Life Is Not A Game) met calypsoritmes en blazers, niet onaardig en opbeurend van karakter maar enigszins vervreemdend. Benieuwd wat Cousins voor ogen had met deze vreemde eend in de bijt.

Het afsluitende Liberty keert weer terug naar het vertrouwde idioom. De zang van Cousins is inmiddels volledig ingeburgerd en past prima in deze min of meer recht-toe-recht-aan rocksong. Afwisselend solo’s van Lambert op (steel) gitaar en Bainbridge op Hammondorgel.

De twaalf nummers brengen de speelduur van het nieuwe album op een klein uur. Strawbs heeft met “Settlement” een zeer sterk album afgeleverd, de lijn die al ingezet werd met “The Ferryman’s Curse“ in 2017 wordt voortgezet. Wie zei daar dat ouwe lullen weg moeten? Cousins cs hebben met dit nieuwe album bewezen nog niets ingeboet te hebben aan sterkte, muzikaliteit en relevantie. Het lijkt ook alsof de band na al die jaren zijn optimale muzikale vorm heeft gevonden, met Judgement Day, Chorale en vooral Champion Jack als absolute uitschieters.

Om met Dave Cousins te spreken: “There comes a time, when every settlement is due”, er komt een tijd om de rekening te vereffenen. Dit is blijkbaar het moment.