Stream Of PassionConcert

Een band die qua line-up zo’n grote verandering heeft doorgemaakt als Stream of Passion, moet haast wel fouten maken zou je denken. Maar die gedachte kan ik gelijk uitwissen, want deze band heeft de zaakjes goed voor elkaar. Heeft dit te maken met solide repetities, of het zijn gewoon goede muzikanten? Kan het ook gewoon allebei zijn?

Aan de support kan het niet hebben gelegen, want het was een goed gevulde zaal daar in Tivoli De Helling in Utrecht, waar zo tussen de vier en vijfhonderd bezoekers aanwezig waren. Ook voormalig bandleden Arjen Lucassen en Davy Mickers kwamen de prestaties van Marcela Bovio en Johan van Stratum met hun nieuwe collega’s aanschouwen.

Na een wat zouteloos voorprogramma van de Nederlandse Metal band The Name, begon Stream Of Passion het eerste nummer wat twijfelachtig. De goddelijke Marcela Bovio had moeite met het vinden van de juiste toonhoogten en het geluid van de instrumenten kwam ook rommelig over, zowel veroorzaakt door de muzikanten als de techniek. Maar daar blijft het die avond ook bij, op wat kleine dingetjes na. Die kleine dingen noem ik maar gelijk, want dan kan ik daarna mijn loftrompet laten schallen. Zoals zo vaak is het volume aan de (te) hoge kant en vooral de bastonen waren vooral achter in de zaal te overheersend. Aan de zijkanten was het juist wel weer beter vertoeven, daar heb ik mij een mooi plekje toegeëigend. Daarnaast was tijdens de ballades een vervelende zoemtoon te horen, die duidelijk waarneembaar waren als Marcela Bovio begeleid wordt door minimale instrumenten, bijvoorbeeld bij Run Away. Door ‘het geweld’ in de andere nummers viel het waarschijnlijk niet op, maar de ballades werden door die zoemtoon ontsierd. Ook de achtergrondzangeres mocht van mij wat meer volume in de microfoon hebben, want bijvoorbeeld tijdens Let Me In en nog wat andere nummers was zij af en toe slecht te horen. Dat is op zijn minst jammer, want ook zij beschikt over een behoorlijke stem.

Spil in de band is zangeres Marcela Bovio, die ook deze keer weer een diepe indruk achter laat. Na het eerste nummer, The Art Of Loss, waar wellicht de zenuwen ook een aandeel hebben gehad in het onzekere begin, laat de Mexicaanse weer horen wat ze in haar mars heeft. Wonderschoon, zuiver en bijna foutloos werkt zij samen met de band een meer dan behoorlijke rits aan nummers af. Ook in haar vioolspel – gebruikt bij meerdere nummers – is zij nagenoeg vlekkeloos. Daarnaast is ze natuurlijk ook een feest om te bekijken, laten we dat ook niet vergeten. Ze is gracieus, heeft de uitstraling van een ware diva en ik voorspel haar een mooie carrière met nog veel hoogtepunten, al dan niet in combinatie met deze band.

De nieuwe bandleden hebben de vacatures goed ingevuld. Dat was wat mij betreft al duidelijk bij het beluisteren van het nieuwe album, maar ook live blijven ze recht overeind. Vooral Stephan Schultz is een meer dan gemiddeld gitarist en kon mij gedurende de avond ook meerdere momenten plezieren met goed gespeelde solo’s. Slaggitarist Eric Hazebroek is een zekere factor in de groep en staat degelijk en strak te spelen. Overigens is het wel wonderlijk hoe de heren gitaristen en bassist Johan van Stratum zo kunnen spelen, terwijl ze een enorme dynamiek uitstralen op de bühne. Vooral van Stratum springt, danst en loopt heftig te zwaaien met zijn gitaar. Dat dit resulteert in een mooi ‘stilleven’ van onze hoffotograaf, kunt u hieronder zien.

De band trakteert ons op een paar leuke varianten, vooral in nummers van het eerste album “Embrace The Storm”. Zo krijgen we een andere versie van Out In The Real World te horen.  Het refrein blijft redelijk hetzelfde, maar aan de rest van de song wordt een andere touch meegegeven. Ook Wherever You Are kent een andere gitaarintro.

En wie nog twijfels heeft over de cover van Radiohead, Street Spirit, wil ik graag overtuigen van de deze uitvoering. Live komt het allemaal nog beter tot zijn recht dan op het album en dat resulteert in een daverend applaus van het publiek. Met het laatste nummer Haunted neemt Stream Of Passion afscheid en heb ik genoten van een geweldige zingende Bovio en een zeker net zo goed spelende band!

Verslag: Ruard Veltmaat
Foto’s: Eric de Bruijn
Meer foto’s van dit concert? Klik hier.