Wilson, StevenAlbum

Stvn Wlsn, Steven Wilson behoeft op deze website natuurlijk geen introductie. Wie wel eens zijn hoofdkwartier op het wereldwijde web bezoekt, weet dan ook dat de Porcupine Tree-voorman een zeer brede muzieksmaak heeft. Om deze diversiteit ook op een artistiek verantwoorde manier tot uitdrukking te kunnen brengen, doet Wilson al enige tijd verwoede pogingen om zijn creatieve ei bij allerlei verschillende muzikale projecten kwijt te kunnen raken. Dat dit laatste slechts ten dele lukt, bewijst zijn eerste solowerk dat eind 2008 verschijnt.

Ofschoon deze langspeler mij beslist niet tegenvalt, ben ik – met het oog op Wilsons voorliefde voor allerhande elektronische en productionele snufjes, bij nader inzien desalniettemin van mening dat “Insurgentes” ietwat behoudend klinkt. Wat mij betreft hadden de muziekstukken best nog wat gedurfder en experimenteler mogen klinken. Blijkbaar kan dit oordeel op enige bijval rekenen, want nog geen jaar na het verschijnen van het album verschijnt met de titel “Nsrgnts Rmxs” een remix album op de markt.

Hoewel Steven Wilson veelvuldig muziek van andere bands of artiesten onder handen mag nemen, nodigt hij voor zijn eerste volledige remixplaat enkele bekende en minder bekende vaklieden uit. Sommigen van deze uitverkorenen liggen zeer voor hand. Zo wil ik de aanwezigheid van Engineers, Pat Mastelotto (King Crimson) en Dirk Serries (Fear Falls Burning) niet echt verrassend noemen. Dat geldt echter wel voor David Andrew Sitek (TV On The Radio) en Will Brooks en Alap Momin (Dälek). De meest in het oog springende bijdrage is evenwel afkomstig van ene Dukasz Langa, een Poolse softwareontwikkelaar uit Pozna. Zijn ‘Danse Macabre Mix’ is namelijk als winnaar van een door Wilson uitgeschreven mix wedstrijd op deze bijna veertig minuten durende cd toegevoegd.

Welnu, het resultaat mag er alleszins zijn. Natuurlijk spreekt de ene remix mij meer aan dan de andere, maar ik ben over het algemeen best te spreken over dit experiment. Zo heeft Wilson, om te voorkomen dat het album in een wanordelijke warboel verzandt, uitsluitend die herinterpretaties geselecteerd die het best aansluiten bij het oorspronkelijke album. Ondanks dat sommige geluidskunstenaars hun remixen zelfs met bijdragen van extra muzikanten opleuken, resulteert dit op deze manier niet in een onevenwichtig album. “Nsrgnts Rmxs” is dan ook eerder het kleine broertje van “Insurgentes” dan een autonome plaat.

Ook al klinken de remixen gedurfder en experimenteler dan “Insurgentes”, toch zal dit minialbum zijn grote broer nooit overvleugelen. Ondanks dat Steven Wilson om de haverklap iets nieuws op de markt brengt, ben ik evenwel van mening dat dit tussendoortje een meer dan welkome aanvulling in zijn immer uitdijende discografie is. Het is dan ook te hopen dat dit geen eenmalig experiment zal blijken te zijn.

Frns Schmdt