Submarine SilenceAlbum

De pure symfonische rock en het land Italië vormen al tientallen jaren een sterk huwelijk. Symfo met veel toetsen, veel bombast en veel emotie doet het altijd goed in dit prachtige land. Het was ook het land waar Genesis destijds het eerst succes boekte. Zij gaven de voorzet en bands als PFM, Banco en Le Orme bouwden verder aan het fundament van de rock progressivo. Inmiddels zijn er ontelbaar veel symfobands in Italië en zie je dat mensen als Fabio Zuffanti zich hard maken om de traditionele Italiaanse symfo in ere te houden. Ook Cristiano Roversi is een man die staat voor goede en traditionele symfonische rock. We kennen hem vooral van zijn band Moongarden, maar ook van zijn lange samenwerking met John Wetton. Submarine Silence is een zij-project van hem en dit is de derde schijf die hij hiermee uitbrengt.

Samen met zijn Moongarden bandmaatje David Cremoni vormt hij de ruggengraat van de band. Al bij de eerste tonen wordt het duidelijk dat de inspiratie met name gehaald is bij Genesis. De liefde en waardering voor deze band druipt er af. Zolang de uitwerking maar goed is, heb ik daar echt geen moeite mee. En goed uitgewerkt, dat is dit album! Elk nummer is smullen geblazen. Dat zit hem voor een groot deel in het geweldige gitaarwerk van David Cremoni, met zijn herkenbare lyrische geluid. Elke solo, en dat zijn er heel veel op dit album, is een schot in de roos.

De kracht van dit album ligt verder bij oprichter Cristiano Roversi. In het verleden was hij vooral bekend als bassist en speelde hij de Chapman stick, maar bij Submarine Silence bespeelt hij ook de toetsen en ook op dat instrument doet hij zeker niet onder. De vele toetsentapijten die hij aanlegt zijn om te smullen, net als zijn vaak frivole solo’s. De kers op de taart zijn de vele Mellotron stukken en die heerlijk diep donkere, in je maag kietelende baspedalen. Tel daar de sterke composities bij op en je hebt een album waarbij je bij elke luisterbeurt weer met een brede glimlach om je mond zit. Niet vernieuwend of baanbrekend, maar gewoon een sterk staaltje onvervalste symfo. Ik teken ervoor!

Maarten Goossensen