SubsignalAlbum

Het debuut van Subsignal, met de paradoxale titel “Beautiful and Monstrous”, is een klassiek voorbeeld van een neoprogband. Subsignal is een samenwerking tussen leden van Dreamscape, Sieges Even en onze eigen Nederlandse Sun Caged. Het resultaat is een coherent album waar lichtjes wat metal in te ontdekken is. Op internet heb ik dit album vaak onder progmetal gezien, maar daar klinkt het voor mij even te braaf voor. Zo nu en dan hoor ik inderdaad een metalriff, maar voornamelijk hebben we met algemene neoprog te maken.

Over de productie ben ik vanuit algemeen oogpunt zeer tevreden, maar vanuit artistiek oogpunt niet. Het album klinkt namelijk prima; gelikt, spatzuiver en keurig volgens neoprogprotocol. De effecten (soundscapes en dergelijke) klinken wel erg plastic. De meester wat productie betreft in dit genre op dit ogenblik is zonder twijfel Steven Wilson, omdat hij telkens met zijn productie een driedimensionale en gewaagde weergave kan geven, met gevoel voor subtiliteit en nuance in het geluidslandschap. Als ik dat even vergelijk met dit album, lijkt het wel erg oppervlakkig en puntig. Bij gebrek aan beter jargon: het klinkt erg gelikt en netjes, zodat de spanning voor velen (ondergetekende incluis) wellicht ontbreekt.

Zanger Arno Menses kan daarentegen de boel goed levend houden en met bezieling presenteren. Liefhebbers van Sieges Even vinden dat hoogstwaarschijnlijk niet vreemd. Menses is simpelweg een uitstekende zanger. Het is verschrikkelijk jammer dat de AOR-achtige achtergrondakkoordjes het allemaal zo overdreven opleuken. Prachtige zangpartijen worden met clichékoortjes omringd. Ik kan daar maar slecht tegen. Mocht u houden van het soort koortjes dat u hoort bij bijvoorbeeld Ayreon, Shadow Gallery en Pendragon, dan zult u zich ook bij dit album daar niet aan storen. Menses’ stem komt wat mij betreft is z’n eentje veel beter uit de verf. Verder doet het album me regelmatig aan Marillions “Misplaced Childhood” denken. Als we dit combineren met de minder complexe nummers van Sieges Even en Pendragon, houden we iets over wat op Subsignal lijkt.

De twee laatste nummers van dit album (Beautiful And Monstrous en The Last Light Of Summer) zijn prachtige composities die elk als een verademing klinken. De vioolpartij van de titeltrack betovert, ontroert en steekt prachtig af tegen de wat gewaagdere ritmepartij. Het laatste nummer wordt gedragen door een eenvoudige bandbegeleiding die vier minuten voortkabbelt terwijl Menses op hoog technisch en emotioneel niveau zingt. Dit soort pareltjes had ik eerder op het album willen horen”.

Voor wie heel breed van neoprog houdt, kan dit een mooie aanwinst zijn. Voor mij is het niet weggelegd, maar slecht is het zeker niet. Er staan mooie stukken op en alles wordt solide gespeeld, maar het is mij te steriel, te gelikt. Verwacht overigens geen moeilijke instrumentale passages.

Als u even op Youtube zoekt naar de Subsignal-pagina, kunt u heel interessant livemateriaal horen en zien. Wat op het album steriel klinkt, komt live tot leven.

Manuel Huijboom

CD:

2LP: