Suburban SavagesAlbum

Sommige progrockmuzikanten nemen zichzelf wel erg serieus. Gek, aangezien prog eigenlijk iets heel eigenaardigs is. Het genre is een welhaast gedoemde poging om rock naar een hoger plan te tillen. Een relativerende grap tussendoor kan dan ook verfrissend zijn, aangezien de muziek gelijk een stuk minder pretentieus aanvoelt. Dit begreep onder andere Frank Zappa erg goed en ook deze Noren hebben relativerende humor onder de knie. Hetgeen stevig merkbaar is op deze nieuwe plaat.

De muziek op ‘Kore Wa!’ doet vooral denken aan cultband Yedza Urfa. Men mag dus veel kwinkslagen verwachten. Suburban Savages is evenzeer niet bang om de luisteraar flink uit te dagen. Zo zijn de heren niet vies van wat georganiseerde chaos en sommige passages zijn zelfs op het eerste gehoor ietwat moeizaam. Desalniettemin klinkt deze muziek, ondanks de experimentatiedrang, over het algemeen behoorlijk toegankelijk. Het is soms zelfs ronduit luchtig! De band heeft een gave om net op het juiste moment gas terug te nemen, waardoor de muziek intrigeert zonder dat het de luisteraar vermoeid.

Bepaalde percussiepatronen doen voorts denken aan een Zeuhlband als Magma. Dit hoor je het best op het titelnummer. Na twee minuten kom je namelijk van die typische, frivole drumritmes tegen in combinatie met zang die aan opera doet denken. Dat de percussie op deze plaat geweldig is, mag overigens geen verrassing heten. Liefhebbers van RIO-band Panzerpappa zullen opmerken dat drummer Trond Gjellum zijn slagkunsten ook op dit album ten toon spreidt. Al is hij daar wat nadrukkelijker aanwezig dan bij dit collectief.

Het titelnummer is verre van de enige compositie die overtuigd. Zo is het lyrische openingsnummer, Fade into Obscurity, eveneens erg genietbaar. Deze compositie leidt het album in met heerlijk, draaierige ritmes. De zangpartijen zijn bovendien erg memorabel en welhaast aanstekelijk, wat gelijk prettig contrasteert met het dissonante middenstuk. Het hoogtepunt van dit album is echter As I Am Dying. De gitaarsolo in dit nummer is erg indrukwekkend. Een zeldzaam ogenblik waarop de band echt volledig los lijkt te gaan. Een kippenvelmoment! Ten slotte zijn de teksten hier heerlijk sarcastisch. Überhaupt heeft de band een sardonisch gevoel voor humor. Dit blijkt niet alleen uit de lyrics, maar ook uit de welhaast plagerige deuntjes waar de band regelmatig gebruik van maakt.

Het enige minpunt van deze plaat is dat de muziek te cerebraal is. Op een aantal goede en verrassende passages na, raakt dit album mij niet. Dat is geen probleem, aangezien ‘Kore Wa!’ in ieder geval continue interessant is. Een gevoelig segment hier en daar had echter net dat extra laagje glans kunnen geven.

Voor de avontuurlijke progliefhebber is dit een uitstekend album. Uitdagende muziek die desondanks best toegankelijk is. Deze plaat heeft een opvallende luchtigheid die zelfs na verschillende luisterbeurten overeind blijft staan. Hoewel ik liever wat meer emotie proef, is deze zeer creatieve muziek het aanhoren meer dan waard.

Luke Peerdeman