Summer Breeze ProjectAlbum

De eerste ep van dit Nederlandse ‘zomerbriesje’, “Contact Part One” uit 2014, handelde over contact op het niveau van het gehele universum. Op de tweede ep, “Contact Part Two” uit 2015, daalde het gezelschap af uit het universum en beschreef alle ins en outs van het intermenselijke contact. Nu, weer een jaar later, volgt “Contact Part Three”, dat gaat over een gebeurtenis die dit contact verstoorde of zelfs beëindigde en de gevoelens van onder andere geluk, verdriet en spijt die hiermee gepaard kunnen gaan. In de enige compositie van ruim vijfentwintig minuten op deze schijf passeren deze gevoelens de revue.

Het nummer opent, evenals de muziek op de vorige twee ep’s lekker stevig met gitaar en vette toetsen, later aangevuld met de mooie donkere, ietwat rauwe stem van Gert Bruins. De productie is, in vergelijking met de vorige twee platen verbeterd, waardoor het geheel zich prettig laat beluisteren.

In de muziek klinken ook nu weer de nodige Pink Floyd-invloeden door. De mannen weten met vlagen een fraai en stevig geluidsbeeld te creëren met de combinatie van gitaar, toetsen en zang die functioneel worden ondersteund door drums en basgitaar.

Voor een compositie van ruim vijfentwintig minuten wordt echter te weinig variatie geboden. Het merendeel van het nummer speelt zich af in ongeveer één en hetzelfde slepende tempo. De ritmische variaties zijn te klein om voor echte afwisseling te kunnen zorgen en de overgangen lopen met regelmaat mank. De instrumentale invulling is erg statisch en eendimensionaal. Daarnaast wordt te vaak hetzelfde, of een veel daarop lijkend, akkoordenschema gehanteerd, waardoor de muziek op den duur monotoon begint te klinken.

Wat de muzikanten van Summer Breeze Project zichzelf zeker aan mogen rekenen is dat ze hebben nagelaten om de passages waar het samenspel niet sluitend was op een adequate manier te herstellen. Met de moderne opnameapparatuur moet dat toch kinderspel zijn.
Een gemiste kans, want potentie heeft deze band zeker.
Met een strakke uitvoering, meer afwisseling én meer instrumentaal avontuur zou de muziek van dit “Contact, Part Three” onmiskenbaar naar een hoger niveau kunnen worden getild.
Math Lemmen