Sunrise AuranautAlbum

Als liefhebber van progressieve rock ben je een begenadigd mens. De muziek neemt je overal mee naartoe, in gedachten dan. Zo zit je samen met een Noor op zee om een paar enge monsters te verslaan en zo sjok je op je kameel door de woestijn op zoek naar een mooie oase. Zo zit je onder het schedeldak van een Duitser om zijn artistieke brein te ontleden en zo word je geconfronteerd met de schoonheid van de Spaanse cultuur.

De Russische multi-instrumentalist Vitaly Kiselev neemt je op zijn derde album, “The First Cosmic”, mee op een trip door de ruimte. Echt een luxe reis is het niet. Kiselev maakt een instrumentale mengeling van jaren ’70 prog en spacerock waarbij hij zich bedient van elektrische en akoestische gitaar en een handjevol synthesizers. Daarnaast haalt hij bas en drums uit een doosje met een mager huisvlijt niveau tot gevolg. Hierdoor is het moeilijk om positief over het geheel te zijn.

De meeste nummers zijn geschreven in de periode 2003-2006 en staan in een herbewerkte versie op dit album. Kiselev had er goed aan gedaan het ‘less is more’ principe toe te passen. De elektrische gitaar had wat mij betreft in de koffer mogen blijven. Ik ervaar de nasale klanken daarvan als storend en de gedempte akkoorden zoals in Incarnation Calls en The Cycle Of Desires zijn in mijn optiek ronduit hinderlijk. Het is een verademing om passages te horen waar toetsen en akoestische gitaar de dienst uit maken. Helaas komen dat soort momenten maar weinig voor. Neem Amazing Universe, Lost In Deep Space of Pristine Planet en je hebt het wel gehad. Het enige nummer met elektrische gitaar dat me kan bekoren, is het afsluitende The Wisdom Of Mother Earth en ik denk niet dat ik daar een uur op wil zitten wachten.

Het album is met de beste bedoelingen gemaakt en Kiselev is ongetwijfeld enorm trots op het schijfje. Het zou echter niet fair zijn te doen alsof m’n neus bloed. Ik weet zeker dat er een tijd komt dat ik met hem mee vlieg. Voorlopig blijf ik hier.

Dick van der Heijde