Supernal Endgame
Touch The Sky - volume 1
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: Progrock Records
MySpace: www.myspace.com/supernalendgame
Still Believe (10:27)
Psalm 51 (3:54)
Disclosure (2:57)
Fall To My Knees (5:15)
Expressions (5:09)
Loving Embrace (6:46)
Grail (9:05)
In Your Hands (6:03)
Gossamer Strings (3:24)
You Reached Down (6:17)
At Play In The Fields (5:46)
Perfect Grace (4:11)
Everlasting Fanfare part 2 (5:01)
Rob Price: zang, drums, percussie
Dan Pomeroy: gitaar, fluit
Met medewerking van:
Brad Bibbs: viol, mandoline
Joseph Crisp: achtergrond zang
Randy George: basgitaar
Dan Henderson: basgitaar
Tom Jodziewicz: basgitaar
Randy Lyle: viool
Mike Musal: percussie
Tony Narvate: toetsen
Katie Price: viool
Roine Stolt (gitaar)
Roine Stolt (Flower Kings) en Randy George (Ajalon, Neal Morse) hebben een gastoptreden op dit album.
Hopelijk heb ik daarmee de aandacht. Ik kan ook wel openen met het feit dat we het hier over een Christelijke progband uit Amerika hebben, met Christelijke teksten, maar dan is de kans groot dat veel lezers meteen afhaken. De band voelt dat kennelijk ook al aankomen, want het boekje opent met een uitleg waar de band over zingt en ze geven aan dat ze hopen dat mensen zich er niet oncomfortabel bij zullen voelen.
Je kan dit album het beste omschrijven als progressieve worship. Muzikaal klinkt het overduidelijk Amerikaans en brengt het bands als Salem Hill, Ajalon en Orphan Project in gedachte. Hoofdzakelijk up-tempo progrock zonder franje. Het geheel klinkt degelijk en goed verzorgd. Het trio muzikanten heeft een flinke lijst gastmuzikanten uitgenodigd en dat levert een scala aan interessante instrumenten op.
De muziek kent een duidelijke opbouw met terugkerende refreinen en op voorspelbare momenten instrumentale passages. Met name de gitaarsolo’s maken regelmatig indruk en ook het gebruik van de viool geeft de muziek iets extra’s. Twee van de drie heren nemen de zang voor hun rekening, maar die weet niet te overtuigen. Het klinkt wat mager en naar mate het album vordert, raak je de interesse in de stemmen kwijt. De nummers aan het begin van het album klinken prima, maar na verloop van tijd klinkt alles eigenlijk hetzelfde. Nummers openen best interessant, maar weten vervolgens de aandacht niet vast te houden. Daardoor wordt het best een hele zit om het album af te luisteren.
De heren hebben daarbij het album veel te vol gepropt. Maar liefst 78 minuten zijn gevuld en dat is voor deze muziek echt te lang. Met 35 minuten minder was het album een stuk beter geweest. Dit is meer een album dat je af en toe een half uurtje via de shuffle-functie van je cd-speler moet beluisteren. Uiteindelijk vind ik de teksten niet oncomfortabel (ik vind ze namelijk heel erg sterk), maar wel de lengte van het album en het gebrek aan spanning in de composities.
Op korte termijn moet deel twee uitkomen. Ik hoop dat ze daarin wat meer uit een ander vaatje tappen en dat we niet weer 78 minuten van hetzelfde te horen krijgen. Afwachten maar.
Maarten Goossensen