SykofantAlbum

Noorwegen staat bekend om zijn fjorden, bossen, het noorderlicht…en innovatieve prog. Sykofant is een van de nieuwe opkomende bands. Sykofant debuteerde in 2024 met hun titelloze album. Als ik afga op de recensie van mijn collega Jos Driessen combineren deze vier heren hardere prog met ‘funky ritmes, vuige bluesakkoorden versus jazzinterpretaties en zelfs filmische klanken uit spaghettiwesterns’.  Dit, gecombineerd met een voorliefde voor sciencefiction en de jaren 70.

Sykofant is nu terug met een ep met drie nummers. “Red Sun” is voor mij de eerste kennismaking met de band. Wat direct opvalt is het open gitaargeluid van Emil Moen en Per Semb. De muziek is vrij stevig en enigszins tegendraads. Jaren 70 hardrockinvloeden liggen erbovenop. De tempowisselingen en de complexe ritmes maken het proggy. Ook gebruikt de band soundscapes. Ik vind de zang van Moen behoorlijk licht voor deze muziek en vooral in Red Sun wordt de zang wat overdreven aangezet. De drie nummers lopen in elkaar over en kunnen dus ook als één geheel worden gezien en kun je dan tot je nemen als één luisterervaring.

Vaak geniet ik van de muziek en het schrijven erover, maar bij Sykofant is het hard werken. Ik denk dat dit komt omdat in mijn ogen/oren Sykofant te veel wil en het liedje uit het oog verliest. Ik kan mij goed voorstellen dat deze Noren zeggen: “Ja, maar zo werkt voor ons prog.” Dat kan, maar zelf mis ik sfeer, urgentie en fijne melodieën.  Kortom, uw recensent kan bijzonder weinig met deze band en hun rode zon.