Sykofant

Sykofant

Info
Uitgekomen in: 2024
Land van herkomst: Noorwegen
Label: eigen beheer
Website:  https://sykofantband.bandcamp.com/track/between-air-and-water
Tracklist
Pavement of Colors (4:32)
Between Air and Water (12:37)
Monuments of Old (8:43)
Between the Moments (5:14)
Strangers (10:32)
Forgotten Paths (14:20)
Sindre Haugen: basgitaar
Emil Moen: zang, gitaar
Per Semb: gitaar
Melvin Treider: drums
Sykofant (2024)

In het framen van het hersenproces wordt de metafoor ‘denk niet aan een roze olifant’ toegepast als je iemand wilt overtuigen. Het ‘alles is mogelijk’ paradigma van de vliegende olifant kennen we van Jumbo en Dumbo, maar er blijkt dus ook een Sykofant te zijn. Het woord sycophant is een oud-Griekse term voor iemand die roddels verspreidt of persoonlijke gewin probeert te maximaliseren ten koste van anderen. Niks geen pseudo-psychologisch gebabbel dus, maar rechttoe rechtaan gossip en dat biedt de Noorse band Sykofant uit Oslo ons ook aan met haar muziek. Compromisloos, zonder voorkeur voor een bepaald genre gekoppeld aan muzikaal vakmanschap.

Het debuutalbum, geïnspireerd door de sci-fi en psychedelische esthetiek van de jaren zeventig, duikt in thema’s als tijd, vervreemding, de zoektocht naar betekenis en de relatie van de mens met de natuur. Dit conceptalbum biedt in zes nummers een luisterervaring van 55 minuten zonder onderbrekingen. Naadloos gaat de muziek over van sereniteit naar funky ritmes, vuige blues akkoorden versus jazz interpretaties en zelfs filmische klanken uit spaghettiwesterns. Het album presenteert een kleurrijk muzikaal palet, waarin composities en thema’s met elkaar verweven worden om een meeslepende geluidsreis te creëren.




De eclectische muziek van Sykofant verzuipt daarmee bijna in het progressieve moeras, met al die invloeden van -in willekeurige volgorde- pop, jazz, funk, blues en fusion. Door groovy vervorming, een speelse mix van scheve beats, tempowisselingen, dissonantie en een genre-mix die zich af en toe ook nog eens uitstrekt van shoegaze naar spacerock blijft die toch boven drijven. De band roept daarmee associaties op naar een andere tijd en injecteert tegelijkertijd een vleugje frisheid in zijn hedendaagse soundscape. De ritmesectie zorgt voor een solide basis, al vallen de stuwende baslijnen nogal weg in de mix. De gitaarsolo’s en -riffs, waar het vooral om gaat, zijn pakkend en toch harmonisch. De zang is energiek en stoort nergens. Inspiratie komt vooral van Cream, Led Zeppelin, Jethro Tull, de psychedelische kant van Pink Floyd uit de jaren 60, en uit deze eeuw Beardfish en Dewolff.

De productie op het debuutalbum van Sykofant blijft helder omdat de twee gitaristen elkaar niet in de weg zitten, maar elkaar juist aanvullen door zich al zinderend en stompend een weg te banen door de muziek. Het ontbreken van toetsen zorgt ervoor dat het totale geluid juist open blijft en niet dichtslibt. Rest nog een vraag aan de lezer: hoe vaak heb je gedacht aan een roze olifant tijdens het lezen van deze recensie? Wat een sykofant is weet je wellicht niet meer.

Send this to a friend