SylvanAlbum

En 2006 werd ook écht het jaar van Sylvan. Ik denk dat de band zelf nog wel het meest verbaasd heeft gestaan van wat er dat jaar allemaal gebeurde. Het in 2006 uitgekomen conceptalbum “Posthumous Silence” werd een onvoorstelbaar succes. De ene naar de andere lovende recensie verscheen in de bladen en op het internet. Hierdoor en door de enorme mond tot mond reclame groeide het album al snel uit tot een verdiende klassieke status. Ruim driekwart jaar voert het album de Wereldse Tien aan en op het moment dat ik dit schrijf, staat het nog steeds op de nummer één positie. Alleen “Marbles” van Marillion stond tot nu toe langer op de eerste positie.

Tegelijk met “Posthumous Silence” nam Sylvan het hier besproken “Presets” op. De band wilde een echt conceptalbum in de stijl van “Subterranea” en “Tommy” opnemen en een album gevuld met meer songmatig materiaal. Het was in eerste instantie de bedoeling dat “Presets” een paar maanden na “Posthumous Silence” zou uitkomen, maar door het enorme succes van het conceptalbum werd er wijselijk voor gekozen om de release van “Presets” uit te stellen.

Ik kan me nog een mailing van de band herinneren waarin ze zich behoorlijk voor het hier besproken album indekten. De band wilde kijken of ze ook met kortere en wat meer commerciële nummers uit de voeten konden en ze hoopten dat de fans dat konden waarderen. Na heel wat luisterbeurten kan ik alle fans én de band gerust stellen. Opnieuw slaagt de uit Hamburg afkomstige band er in om een indrukwekkend album af te leveren.

Weer zijn het de prachtige melodieën, de harmonie, de klasse én de stem van Marco Glühmann die het verschil maken. De melodieën die direct blijven hangen en die er voor zorgen dat als het nummer afgelopen is, je niets liever wil dan het nog een keer beluisteren. Melodieën en zanglijnen die er voor zorgen dat je helemaal in de muziek gezogen wordt en die er voor zorgen dat je alles om je heen vergeet.

De nummers zijn dan wel wat aan de korte kant en het klinkt inderdaad songmatiger, maar nog steeds klinkt het op en top Sylvan. “Presets” is ook wel een beetje een tripje door het verleden van de band. Neem bijvoorbeeld When The Leaves Fall Down, het doet sterk aan Seeking Nights van het debuutalbum “Deliverance” denken. Nummers als One Step Beyond, Signed Away en Former Life wekken herinneringen op aan nummers als Deep Inside en Timeless Traces van het indrukwekkende album ” Artificial Paradise”. Het is dus echt niet zo dat we hier een heel ander Sylvan voorgeschoteld krijgen. Nee, dit is wederom genieten in hoofdletters. Denk nu ook niet dat Sylvan hier twaalf zoetsappige luisterliedjes voorschotelt, want de band trekt regelmatig flink van leer. En dat het echte progbloed bij deze band in de aderen zit, wordt eens en te meer duidelijk in het op en top progressieve afsluitende titelnummer. Heerlijk tegendraads spel en knappe tempowisselingen laten je hier duizelen.

Toch hoor je ook duidelijk dat de band zich normaal gesproken niet door de factor tijd laat beperken. De intro’s en de nummers zelf zijn stuk voor stuk erg sterk, maar het is de afronding waar de band hier en daar moeite mee heeft. De nummers zijn gewoon te mooi om maar vier, vijf of zes minuten te duren. Het ‘hier had meer in gezeten’ gevoel duikt daarom nog wel eens op en dat is jammer. Maar het is maar een kleine smet. “Presets” is wederom een bijzonder indrukwekkend album, dat waarschijnlijk heel lang in je cd-speler zal blijven zitten. En wie weet, komt er nog eens een “Presets: The Longs” uit.

Maarten Goossensen