Sylvan en RPWL

29 november 2008, de Pul Uden

Locatie
Sylvan:
Marco Glühmann: zang
Matthias Harder: drums
Sebastian Harnack: bas
Jan Petersen: gitaar
Volker Söhl: toetsen

RPWL:
Marcus Jehle: toetsen
Yogi Lang: zang, toetsen
Chris Postl: basgitaar, baspedalen
Marc Turiaux: drums
Kalle Wallner: gitaar
Sylvan:
When The Leaves Fall Down
One Step Beyond
Essence Of Life
This World Is Not For Me
In Chains
The Colors Changed
Former Life
Artificial Paradise
Toegift:
Heal

RPWL:
Breath In Breath Out
Masters Of War
Stranger
This Is Not A Prog Song
Sleep
Start The Fire
The Gentle Art Of Swimming
3 Lights
Trying To Kiss The Sun
Wasted Land
Roses
Toegiften:
Hole In The Sky
In The Court Of The Crimson King

Je kunt je afvragen of je de status van een groep mag afmeten aan diegene die als laatste de bühne betreedt. Misschien hebben deze Duitsers gezellig een lucifertje getrokken en mocht de groep met de langste (lucifer!) als laatste het podium op. Wie zal het zeggen. Feit was wel dat deze avond Duitsland’s twee meest populaire en succesvolle groepen in het progressieve rockmetier op het affiche stonden. De 260 betalende toeschouwers die de moeite hadden genomen af te reizen naar de altijd gezellige de Pul in Uden kregen het gelijk volledig aan hun zijde. O ja, die langste lucifer kwam in bezit van RPWL.

Sylvan

Deze Duitsers vierden dit jaar hun 10-jarig bestaan. De groep is in deze 10 jaar inmiddels in ons land mateloos populair aan het worden, maar beloonde dat tot op heden nog niet met veel optredens. De fans moesten het dus doen met de dvd van de integrale versie van “Posthumous Silence”.

Het geduld van diezelfde fans werd ruimhartig beloond met een spetterend optreden die hoofdzakelijk in het teken stond van het meer recente werk van de groep. Meer dan de helft van de gespeelde nummers waren afkomstig van “Presets” en “Posthumous Silence”. Het waren uitgerekend die nummers die op mij de meeste indruk maakten. Geopend werd met When The Leaves Fall Down. De intro van dit nummer met zijn repeterende toetsen leent zich daarvoor uitermate goed. Aanvankelijk had zanger Marco Glühmann wat moeite met zijn stem, maar vanaf het begin van het kippenvelnummer One Step Beyond was daarvan niets meer te merken. Meer en meer ontwikkelt deze man zich tot een topzanger in ons genre. Keer op keer weet hij bij het enthousiaste publiek de juiste snaar te raken en bewijst hij regelrecht vanuit zijn hart te zingen. Ook gitarist Jan Petersen was ook zichtbaar in zijn element en ging met regelmaat headbangend te keer in de hardere stukken. Van het album “Encounters” werd Essence Of Life gespeeld, een nummer wat de groep sinds lange tijd niet meer live had gespeeld. Van “Posthumous Silence” werden twee nummers gebracht.

Foto: Eric de Bruijn (c) Progwereld

Het gevarieerde en door Glühmann vol overgave gezongen In Chains en het meer gevoelige The Colors Changed, waarin Glühmann gedurende de gitaarsolo van de lange Petersen sterk meeleefde. Aan alles liet Sylvan zien dat er een hecht collectief op het podium staat en zij deze avond vooral voor de gevoelige nummers gingen. Het laatste nummer van de reguliere set was Artificial Paradise. Gedurende de minutenlange intro zit Glühman achterover geleund tegen het toetsen plateau te genieten. De fraaie lichteffecten doen de rest. Vervolgens stuitert dit heftige nummer op en neer van de diverse stijlen tot aan reggae aan toe. Na vijf kwartier volgde als toegift het mooie Heal en werd de groep beloond met een daverende ovatie van het publiek. Het moet vreemd lopen wil Sylvan in 2009 niet terugkomen met een volwaardige twee uur durende show. Deze mannen hebben hun top naar mijn gevoel nog lang niet bereikt.

RPWL

Na een korte pauze (hulde) was het tijd voor het vijftal heren van RPWL. De groepsnaam staat voor de eerste letters van de achternaam van de vier oorspronkelijk groepsleden. Tijdens dit optreden waren daar nog slechts drie van over maar dat mocht de pret niet drukken. De groep had de lastige opgave om het puike optreden van Sylvan een goed vervolg te geven. Of men daar in geslaagd is zal sterk afhangen van de persoonlijke voorkeur van de toeschouwer. Wat mij betreft sloeg de balans positief door naar Sylvan. RPWL leunt toch nog steeds erg op het Pink Floyd geluid. Wellicht zal ik de hoon van Yogi Lang over mij heen uitgestort krijgen, maar dat risico neem ik maar al te graag.

Foto: Eric de Bruijn (c) Progwereld

Uiteraard stond deze avond het recente album “The RPWL Experience” centraal. Breath In Breathe Out en Masters Of War, met een David Gilmour-achtige gitaarsolo van Kalle Wallner, maar ook Stranger werden met overtuiging gebracht. Het was ook dit deel van het optreden wat stond als een huis. Zanger en toetsenist Yogi Lang is de artistieke frontman in zijn zwarte oversized kleding. Met een quasi nonchalante houding banjert hij heen en weer tussen microfoonstandaard en zijn Memory Moog. Hij tovert daar de meest fraaie solo’s uit al dan niet samen met toetsenist Marcus Jehle die bescheiden op de achtergrond blijft. Vooral de toetsensolo van Lang in Stranger is waanzinnig mooi. Subtiel wordt de solo door gitarist Wallner overgenomen. Ronduit vermakelijk was de vertolking This Is Not A Prog Song waar alle groepsleden zichtbaar groot plezier hebben. Het Status Quo intermezzo is hilarisch met Wallner in de hoofdrol. Het optreden vervolgt zijn weg met wat oudere nummers en zelfs een ouderwetse drumsolo. Kort voor middernacht wordt het twee uur durende degelijke optreden afgesloten met een waardige versie van In The Court Of The Crimson King.

Foto: Eric de Bruijn (c) Progwereld

Hans Ravensbergen
Foto’s: Eric de Bruijn

Send this to a friend