Sylver MystAlbum

“Sylver Myst speelt alleen maar eigen nummers, die soms door één persoon in de grondverf worden gezet en soms juist ontstaan door lekker te jammen. Voor ieder nummer geldt wel dat alle zes de bandleden er hun deel aan bijdragen. De muzikanten van Sylver Myst vinden hun inspiratie allemaal bij verschillende muzikale stromingen en bands. Daardoor is de stijl van de band niet in één woord te omschrijven. De term gothic ligt waarschijnlijk nog het dichtst in de buurt.”

Bovenstaande quote valt te lezen in de biografie van deze ambitieuze Brabantse band. Sylver Myst zette eind 2001 zijn eerste schuchtere schreden op het muzikale pad dat moet leiden naar internationale roem en erkenning. Dit resulteert in de maand mei van het daaropvolgende jaar in een eerste CDemo. Zoals wel vaker het geval is bij beginnende bands rommelt het daarna wat in de personele sfeer. Mensen komen, mensen gaan, en pas in de zomer van 2003 krijgt de line-up een stabiel karakter. Daarmee was de weg vrij voor de productie van een nieuwe CDemo, die als titel ‘Strains Of Souls’ (zie recensie) kreeg opgeplakt. De reacties in de diverse relevante media waren veelal positief, en genereerden een aantal interessante optredens. Zo stond de groep in 2004 bijvoorbeeld op het Aardschokpodium tijdens het tweede Summer Darkness Festival in Utrecht.

Inmiddels schrijven we het jaar 2005 en vind de groep zichzelf toe aan een eerste officiële mini-CD. ‘Depths Of Illusions’ werd in de maanden april en mei opgenomen in de Trypoul Studios (wie kent ze niet) in Neerkant. Om maar meteen met het mes op tafel te komen;het productionele eindresultaat houdt niet over. Of dat nu aan de gekozen locatie, of aan de man achter de knoppen heeft gelegen blijft vooralsnog een interessante vraag. Feit is wel dat het totaalgeluid nogal rommelig aandoet. Het ontbreekt aan transparantie en helderheid, waardoor er soms een brei van instrumenten ontstaat. Denk nu niet dat er helemaal niks deugt aan de productie, zo is het niet, maar je proeft gewoon dat er veel meer had ingezeten. Duidelijk een geval van jammer!

Oplettende lezers hebben wellicht al gezien dat Sylver Myst, in de persoon van Marjolein Hüsken, een zangeres in zijn gelederen heeft. Dat begint in Nederland eerder regel dan uitzondering te worden. Ook Marjolein zoekt, net als de meeste vrouwelijke collega’s, haar heil in de hoge, tot zeer hoge, regionen. Je houdt ervan, of je vindt het vreselijk. Met zo’n uithangbord wordt het wel moeilijk om je te onderscheiden van al die andere soortgelijke Nederlandse bands. Toch slaagt Sylver Myst erin om iets van een eigen sound te presenteren op ‘Depths Of Illusions’. Waar veel van deze groepen de nadruk leggen op het gothic-element, etaleert Sylver Myst een meer symfonische, haast progmetal-achtige aanpak.

As Heaven Blessed A Dying Rose zorgt gelijk voor een pakkend begin. Het tempo zit er lekker in, de melodielijnen zijn sterk en bassist Ronald Van De Rijt zorgt voor een inventief intermezzo. Escape From Reality, dat tekstueel handelt over het verliezen van iemand die je dierbaar is, zou je een heavy ballade kunnen noemen. Vooral de overgang naar het pittige einde mag er zeker zijn. In het titelnummer Depth Of Illusions krijgen de toetsen voor het eerst ruim baan. Er steken hier ook wat aarzelende grunts de kop op. Het navolgende korte instrumentaaltje Seduction wordt door de groep gebruikt als intro tijdens hun optredens. Desire is de meer dan wenselijke afsluiter van deze mini-CD. Deze meeslepende song zit vol afwisseling. Het boeiende middenstuk, waarin harde en zachte passages elkaar opvolgen, mag gerust ijzersterk genoemd worden.

Live schijnt Sylver Myst echt van de bühne af te spetteren. Een dergelijke onuitwisbare indruk laten ze met ‘Depths Of Illusions’ niet achter. Dat zit hem niet zozeer in de liedjes of de uitvoering, maar vooral in de reeds gememoreerde rammelende productie. Als die een volgende keer stukken beter verzorgd is, dan zal Sylver Myst ongetwijfeld een grote sprong vooruit kunnen maken. 

Joost Boley