SymforceConcert

Een jaarlijks terugkerend festival voor de liefhebbers van progressieve rock. Dat is waar Symforce voor wil staan én gaan. Op zaterdag 15 september 2007 vond dit ambitieuze en Europa’s grootse indoorfestival voor het eerst plaats in de 013 te Tilburg. Symforce wil het ‘het verleden, heden en toekomst’ op het gebied van progressieve rock bij elkaar brengen. Het mag zeker ambitieus worden genoemd wanneer je elf bekende en minder bekende progrockgroepen op één dag binnen een tijdsbestek van acht uur laat optreden.

Met de verdeling over drie zalen, waardoor een overlap in diverse optredens ontstond, mag gelijk misschien het enige kleine discussiepuntje worden vermeld. Want wanneer je de optredens van Focus, Lazuli en Lady Lake van begin tot eind wilde bijwonen moest je jezelf óf in drieën delen óf heen en weer pendelen tussen de drie zalen. Hetzelfde gold voor bijvoorbeeld Riverside en The Pineapple Thief. Met name deze laatste groep was een aantrekkelijk affiche. Nog nooit eerder traden zij immers op in de Benelux. Dit in tegenstelling tot Riverside, die bijna onafgebroken lijken op te treden. Maar wat had Symforce eigenlijk inhoudelijk te bieden? Erg veel, we nemen je dan ook in vogelvlucht mee langs de diverse optredens.

Focus
In de grote zaal vond de aftrap plaats door ons eigen Focus. Of Focus het verleden, heden of toekomst vertegenwoordigt laten we hier maar in het midden. Feit is wel dat deze groep van bandleider Thijs van Leer nog flink van leer kan trekken. Deze aan de andere kant van de oceaan nog immens populaire groep is inmiddels aan een zoveelste jeugd begonnen. Dat bewees zeker dit optreden waarin zowel oude als nieuwe nummers werden gespeeld. Opvallend was het ogenschijnlijk speels gemak waarmee gitarist Niels van der Steenhoven oude en nieuwe nummers op virtuoze wijze speelde. Gelukkig is dit grote talent wars van sterallures en staat zijn spel volledig in dienst van de groep.

Lazuli
Inmiddels was in de kleine zaal het Franse Lazuli van start gegaan. Deze groep ontleent zijn grootste bekendheid waarschijnlijk aan de Léode. De Léode? Ja, de Léode. Dat is een door groepslid Claude Leonetti zelf ontworpen instrument. De Léode houdt het midden tussen een stick en de continuüm van Jordan Rudess. Hij ontwierp dit instrument na door een motorongeluk aan zijn linker arm verlamd te zijn geraakt. Deze groep was één van de hoogtepunten van het festival. Niet alleen vanwege hun progressieve benadering van muziek, maar ook door het instrumentarium. Want het podium werd bevolkt door: een staand spelende drummer / percussionist, een percussionist die met name op vibrafoon en marimba speelde, een bassist die zich had ontfermd over een Warr-gitaar (met zijn 15-snaren bestrijkt hij zowel het basregister als de regionen waarin zich een gitaar bevindt), een gitarist, een zanger die zijn Franstalige teksten vol passie de zaal inslingert en ook nog eens akoestische gitaar speelt en dan natuurlijk nog die wonderlijke Léode. Muzikaal levert dit een overdonderende mengeling op van het melodramatische geluid van Ange met de nodige Mediterrane invloeden (door de vele percussieve klanken) en het jaren ’80 geluid van King Crimson maar dan op zijn toegankelijkst. Het is dan ook niet verwonderlijk dat na afloop regelmatig de woorden ‘uniek, bijzonder, fantastisch’ vielen.

Riverside
Met het Poolse Riverside heeft Symforce een in korte tijd bijna volledig ontwaakte reus op het programma staan. Er zullen nog maar weinig progliefhebbers zijn die deze band niet live aan het werk hebben gezien en gehoord. Optreden doen ze immers erg vaak in ons land. Volgens frontman Mariusz Duda voelen ze zich ook al haast Nederlands. Met hun op het moment van Symforce nog net niet verschenen album “Rapid Eye Movement” wordt een trilogie voltooid. Het waren dan ook enkele nummers van dit album waarop deze Poolse giganten hadden ingezet. Een dijk van een optreden. Met name zanger/bassist Mariusz Duda ontwikkelt zich in een sneltreinvaart tot een van de groten in de prog. Hopelijk ziet hij kans zijn podiumpresentatie verder te ontwikkelen. Deze komt immers nog wel eens houterig over. Door het vele optreden ligt ook het gevaar op de loer dat er een Riverside-moeheid kan ontstaan.

The Pineapple Thief
Naar het Britse The Pineapple Thief van brein en bandleider Bruce Soord werd door velen reikhalzend uitgekeken. Nog nimmer traden zij in onze contreien op. Met toch al een aantal verdienstelijke albums op hun conto, waaronder “10 Stories Down“. De groep wordt door velen bestempeld als een progressieve kruising van Radiohead en Coldplay, maar dan wel beter. Het is te hopen dat ze zich met het volgen van de ingezette koers kunnen onderscheiden in ons genre. Aan het enthousiaste optreden in de kleine zaal zal het zeker niet gelegen hebben.

Pendragon
Het in 1977 door Nick Barrett opgerichte Pendragon is een van de hoofdacts op Symforce. Deze groep behoeft natuurlijk geen nadere introductie. En daar schuilt hem misschien net het gevaar. Er was veel communicatie en contact met het publiek, hoofdzakelijk door Nick Barrett. Het hele optreden, met zowel oude als nieuwe nummers, kwam mij wat te statisch en routinematig over. Desondanks blijft het een genot deze ervaren mannen aan het werk te zien.

Beardfish
Dat de ster van Beardfish snel rijzende is hebben zij bewezen met hun eerste twee albums “The Sane Day” en “Sleeping In Traffic”. De muziek van deze Zweden trekt veelal de wat ouderen onder ons, niet in het minst door hun aan Gentle Giant, King Crimson en soms Frank Zappa refererende muziek. Gelukkig weten zij ook het jongere publiek te behagen en dat is knap. Het enthousiasme van deze jonge honden onder aanvoering van Rikard Sjöblom spatte letterlijk en figuurlijk van het podium af. Deze groep gaat het absoluut maken.

The Flower Kings
Symforce werd in stijl afgesloten met The Flower Kings. Zij waren speciaal voor dit optreden naar ons land overgekomen en dat geeft toch wel hun speciale band met Nederland aan. Naast veel ouder werk werd ook een nieuw nummer gespeeld van “The Sum Of No Evil”. Optredens van The Flower Kings zijn vrijwel altijd een feest. Het twee uur durende optreden kende wel een vrij hoog fröbelgehalte, maar dan wel van hoog niveau. Ook Tomas Bodin was zichtbaar ingenomen met zijn nieuwe mini Moog. De vele fans waren getuige van het laatste optreden van Zoltan Csörsz met The Flower Kings. Iets waar het publiek het absoluut niet mee eens was, getuige de vele steunbetuigingen aan deze geweldige drummer.

Voorts waren er ook nog optredens van Lady Lake en The Aurora Project uit ons land, Isopoda uit Belgie maar ja, met zo’n programma als Symforce is het onmogelijk om alles te zien te krijgen. De paar nummers van Lady Lake die ik (CB, red.) heb mee kunnen pikken lieten een lekker spelende band horen die zich met hun relaxte mix van Camel, Focus en Gentle Giant-achtige instrumentale muziek thuis voelden op het podium van de Batcave. Jammer dat ik het gastoptreden van Thijs van Leer door verplichtingen heb gemist.

Met al deze live optredens zou je haast vergeten dat er ook nog pauzes waren. Uiteraard zijn pauzes er om opgevuld te worden, zo ook op Symforce. Nu is de term ‘opvullen’ hier een te zwakke aanduiding. Eigenlijk kunnen we spreken van optredens van echte prog-dj’s. Hiervoor was het team van Radio Xymphonia uitgenodigd. Niet lang geleden vierde dit Almelose radiostation hun 750^ste uitzending. Dat er vast nog wel 750 zullen volgen hebben deze heren met verve aangetoond.

Zo kwam het uitstekend georganiseerde Symforce tot een goed einde. Gelet op het enthousiasme van de 1100 toeschouwers kunnen we er wel rekening mee houden dat volgend jaar editie 2 op de rol komt. Houd u 20 september 2008 alvast maar vrij.

Hans Ravensbergen en Christiaan Bekhuis
Foto’s: Hans Ravensbergen en Rob van Oosten