“Synergy Protocol is de nieuwe nationale progmetal sensatie in het straatje van Dream Theater, Opeth en Porcupine Tree.” Zo begint de brief die de eerste demo van deze Nederlandse band begeleid. En natuurlijk hebben de leden vaak genoeg naar de genoemde bands geluisterd en de invloeden zijn er duidelijk, maar er komt toch meer bij kijken om direct in één adem genoemd te worden met deze grootheden. Overigens leuk om te lezen hoe zij progmetal treffend omschrijven: “Progressief, omdat er lekker veel moeilijkdoenerij in voorkomt. Metal, omdat de gitaar veelal voluit gaat”.
Vijf muzikanten uit vijf verschillende provincies van ons land hebben elkaar weten te vinden en timmeren vanaf augustus 2013 stevig aan de weg. Een flink aantal optredens hebben ze reeds op hun naam staan, waaronder De Boerderij in Zoetermeer, Musicon in Den Haag, in het voorprogramma van het Noorse Vulture in P60 te Amstelveen en recentelijk op Kerspop in Beusichem. Daarnaast hebben ze onder andere de voorronde van Taste Of Metal gewonnen en dingt zangeres Laura Guldemond mee naar een plekje in het Ayreon Epic Rock Choir voor The Human Equation Theater Experience. Voor een beginnende band uit Nederland – die minder dan een jaar samen zijn – dus al een hele prestatie.
En nu hebben ze in hun korte bestaan dus ook een demo cd uitgebracht. Dat is natuurlijk heel erg leuk omdat ze dan nog meer bekend kunnen worden door deze demo rond te sturen. Maar er plakt ook een levensgroot risico aan vast. De demo is duidelijk van mindere productiekwaliteit en klinkt alsof hij thuis in de oefenruimte is opgenomen met onprofessionele apparatuur. De zang van Guldemond komt niet uit de verf op het album en op basis van het album zou ik niet weten wat meneer Lucassen hierin gaat zien.
Maar dan de muziek. Als we door de slechte productie van de demo heen luisteren, horen we een energieke band die complexe heavy metal met een zwaar progressief randje speelt. Invloeden van jaren tachtig metalbands gecombineerd met de stevigere hedendaagse progressieve bands en natuurlijk gothic invloeden als female fronted band. Verder vernemen we scheurende metalgitaren door twee gitaristen, virtuoos drumwerk, stevige baslijnen en toetsen van Mr. Apple.
Potentie heeft deze Nederlandse band zeker. Enthousiast zijn de bandleden ook. Ze willen én kunnen zeker een succes maken van deze band. Met de juiste middelen, goede productiecapaciteit en voldoende tijd en inzet gaan we zeker meer van deze band horen. Ik ben heel benieuwd naar de verdere prestaties van deze band en kijk uit naar een professioneel geproduceerde volledig debuutalbum.
Mario van Os