Synergy Protocol

Odd To Get Even

Info
Uitgekomen in: 2016
Land van herkomst:  Nederland
Label: Eigen Beheer
Website:  http://synergy-protocol.com/
Luisteren kan je hier:  https://www.youtube.com/user/SynergyProtocol
Tracklist
In The Name Of (11:11)
Flashback (5:40)
Clockwise (6:35)
Just A Man (7:40)
Flight From Terra (8:34)
Final Chaos (7:32)
Puppet On A String (5:27)
Odd To Get Even (10:41)
Maarten Heeringa: gitaar, zang
Laura Martinez: zang
Patrick van Mourik: drums, percussie en zang
Mark Roelofs: gitaar, zang
Wim Smits: basgitaar, zang

Met medewerking van:
Isabel Bermejo: zang op Puppet On A String en In The Name Of
Stijn Donders: viool
Odd To Get Even (2016)
Demo (2014)

Synergy Protocol is een Nederlandse prog metal band, die al vrij snel in zijn bestaan een optreden had in de Boerderij Café te Zoetermeer en een eigen demo opnam. Drie jaar na de oprichting ligt er nu ook hun debuutalbum “Odd To Get Even”.

Na het uitbrengen van hun demo is er wel het een en ander veranderd. Laura Guldemond heeft haar plekje verdiend in het Ayreon Epic Rock Choir, maar heeft de band kort daarna ook verlaten en is haar eigen band Shadowrise gestart. De uit Spanje afkomstige zangeres Laura Martinez heeft haar plek ingenomen. Martinez heeft in haar geboortestad Murcia gezongen in de band Shadows Theory, ze heeft klassieke zanglessen genoten en in een heus professioneel kamerkoor gezongen. Haar stem heeft een groot bereik, waardoor ze de complexe composities goed aankan.

De drie nummers die op de demo aanwezig waren, zijn ook op dit album gezet. Ten opzichte van de demo zijn deze nu duidelijk professioneler opgenomen, maar qua compositie verder weinig anders. Tevens zijn de invloeden van de nieuwe zangeres ook niet hoorbaar. De stem van Martinez heeft – zeker bij deze nummers – een overeenkomst met die van Guldemond.

Het album start met In The Name Of, een ruim elf minuten durend nummer, waarin de verschillende stijlen die de band wil bestrijken voorbij komt. Het nummer start vrij complex, met fraai toetenwerk waarbij het progressieve van de band duidelijk naar voren komt. Het nummer vervolgt in een rustige tachtiger jaren metal stijl, met cleane vocals, waarbij naast het Engels volgens mij ook Spaans voorbij komt. Langzaam maar zeker komt de gitaar en het drumwerk meer naar de voorgrond en wordt het nummer steviger. Het nummer bouwt op deze wijze verder uit, waarbij soms abrupte tempowisselingen worden gebruikt. Het nummer blijft hierdoor interessant, zonder overigens echte uitschieters te hebben. Het slot is weer uiterst indrukwekkend, waarbij toetsen en gitaar naar een finale toewerken.

Bij Flashback horen we de invloeden van de oude rockers die deze band zijn gestart. Oprichter Wim Smits speelde van 1985 tot 1990 in de eigenzinnige metalband Jewel, terwijl Patrick van Mourik en Mark Roelofs elkaar al kenden uit de metal band Crossroad To Damnation.
Clockwise is een compleet ander nummer, waarbij de zang van Martinez – die hier en daar schreeuwerig overkomt – op de voorgrond staat. Het ritme van de klok wordt nogal irritant geëvenaard, maar het kent ook lekkere gitaarsolo’s. Maarten Heeringa speelt tevens in de melodische rockband Kingfisher en zijn gitaarkunsten zijn goed hoorbaar.
Just A Man tapt weer uit een ander muzikaal vaatje, rustig, poppy en catchy, met dance beats en veel synthesizer, maar natuurlijk ook de gitaar die van zich laat horen.

Ruim twee jaar na het uitbrengen van hun demo, waarover ik schreef dat de band zeker potentie had en ik uitkeek naar hun debuutalbum, ligt deze plaat er nu. Dit is nog niet de doorbraak waar ik op hoopte, daarvoor springt de band veel te veel van de hak op de tak. Hier en daar schitterende composities en prachtige tempowisselingen, waarbij progressieve muziek en complexe metal elkaar raken. Maar anderzijds ook poppy rock songs, die – zoals ze zelf ook aangeven – op een songfestival niet zouden misstaan.

Mario van Os

Send this to a friend