Taipuva LuatisuoraAlbum

Het vijfde album van de Finse formatie Taipuva Luatisuora heet toepasselijk “8”. Voor een band die een allegaartje aan muziekstijlen speelt, is namelijk niets vreemd genoeg. Psychedelische spacerock zo omschrijft de band zijn muziek, maar deze term dekt de lading niet volledig. Naast het psychedelische geluid uit de zestiger jaren en de zeventiger jaren spacerock sound, hoor ik invloeden van heavy rock, elektronische- en folkmuziek, vermengd met viool en eclectische soundscapes. Het Finse antwoord op Ozric Tentacles worden ze daarom ook wel genoemd.

Met bovenstaande inleiding kan ik me voorstellen dat nog niemand snapt waar deze muziek over gaat of naar klinkt. Wellicht is dat ook precies de bedoeling, zoals ik al zei ‘hoe vreemder, hoe beter’. Maar laten we Kajaani als voorbeeld nemen. Dit nummer grijpt in de basis terug op de zeventiger jaren spacerockers Hawkwind, maar daarnaast zijn er invloeden van de oude rockklassiekers, denk aan het album “Kicked Out The Jams” van MC5 (uit 1969) en de eerste twee albums van Led Zeppelin. En zelfs het psychedelische folkgeluid van Jefferson Airplane – maar dan zonder zang – is te horen. Het gehele nummer is verder een aaneenschakeling van folk, space, psychedelische- en rockinvloeden.

Dat psychedelische en spacerock ook stevig kunnen zijn bewijst onder andere het openingsnummer. Naast het elektronische geluid en de vreemde pingeltjes, horen we een stevige gitaarsound die door de twee gitaristen wordt neergezet, aangevuld met krachtige drums. Het meest interessante instrument is echter het Finse psalter/citer instrument de kantele. Dit veelsnarige instrument heeft een specifiek tokkelend geluid dat goed hoorbaar is en een extra sfeer geeft.

Dat violist Tero Pajunen ook aangekondigd staat als zanger is misleidend. Het is een volledig instrumentaal album. Ik heb tenminste geen echt gezongen teksten op het album aangetroffen. Waarschijnlijk wordt zijn stem in een aantal soundscapes gebruikt, maar ook dat is moeilijk te ontdekken. Het probleem van menig instrumentaal album is het vasthouden van de aandacht van de luisteraar. Afwisseling en variëteit dienen ervoor dat de luisteraar geboeid blijft. Taipuva Luatisuora weet in elk nummer zoveel wisselingen in muziekstijlen door te voeren en verschillende klankkleur combinaties te gebruiken, dat het na een aantal nummers dreigt te gaan vervelen.

Dit vijfde album van de tot nu toe bij mij onbekende band Taipuva Luatisuora is zeker een mooie aanvulling op het psychedelische spacerock genre. Met name liefhebbers van elektronische hoogstandjes, stevige gitaren en bands zoals Ozric Tentacles of Hawkwind, moeten dit album maar eens proberen.

Mario van Os