Taipuva LuotisuoraAlbum

Wat is het toch met Noormannen en spacerock? Is iets van het ontdekkingsreiziger virus resistent gebleven en steekt het op onverwachte momenten de kop op? Of zijn de barre Finse omstandigheden van zo’n aard dat je ze alleen stoned als een kabouter aan kunt? Of zijn Finnen gewoon te lui om een normaal liedje te bedenken?

Allemaal overwegingen die geen recht doen aan het werk van dit onuitsprekelijke clubje muzikanten. Want “IV” (wat zou er trouwens met “III” gebeurd zijn?) is niet alleen beeldschoon verpakt, maar ook een zeer prettig klinkend album. Denk aan Ozric Tentacles, maar dan met wat meer beheersing en verscheidenheid. Negen stukken hoofdzakelijk instrumentale muziek die weliswaar overtuigend het heelal inschiet, maar waar ook voor luisteraars met beide benen op de grond veel plezier aan te beleven valt. Verrassend melodieuze rock met fijne themaatjes en mooie melodieën.

Natuurlijk reutelt op de achtergrond een hele legbatterij aan arpeggiërende en fluitende synthesizers, waardoor de ware liefhebber van het genre zich helemaal thuis zal voelen, maar op de voorgrond voltrekken zich stevige en goed doordachte composities. Met veel oor voor detail en een verwarmend gebruik van akoestische instrumenten wagen Grundström en zijn kornuiten zich ook aan prog waarin ik vleugjes Yes en Echolyn bespeur.

Ik ga al die vreselijke liedtitels niet nog een keer typen, maar het is ook geen gemakzucht als ik beweer dat er geen rotte appels in deze mand zitten. Hoewel spacerock in de regel zwaar leunt op tijdens eindeloze jams opgebouwde ‘happy accidents’, zijn de stukken op “IV” met veel meer zorg, bijna klassiek opgebouwd. Door die echte violen, cello’s en contrabassen ontstaan er zowaar echte symfonische passages. Veel solo’s komen er dan ook niet in voor en dat is op zich al een zegen.

De band beweert in het bijgevoegde schrijven dat ook folkmuziek een inspiratiebron is, maar dat haal ik er niet zo uit. Veel eerder hoor ik jazz, filmmuziek en new age, waardoor het al met al een smakelijk potje muziek wordt, waarin de prog de boventoon voert.

Het is jammer dat de band in onze contreien niet wat meer aan de weg timmert, want ik weet zeker dat er voor deze prachtige muziek veel meer liefhebbers te vinden zouden zijn. “IV” is een bijzonder geslaagd album, smaakvol, volwassen en voor herhaling vatbaar. Helemaal top!

Erik Groeneweg