TDW

Music To Stand Around And Feel Awkward To

Info
Uitgekomen in: 2014

Land van herkomst: Nederland

Label: Layered Reality Productions

Website: www.tdwmusic.com
Tracklist
Some Things, Part 1 (4:10)

Chameleon (5:18)

Surface Scratching (4:04)

Heading Back ( 2:19)

Home (4:43)

Butterflies (3:58)

Morning After (6:10)

Dreamwalk, Part2 – The Descent (8:47)

Shock Awakening (1:29)

Jimmy (5:44)

Some Thing, Part 2 (10:31)
Tom de Wit: zang, achtergrond zang, gitaar, basgitaar, toetsen, orkestrale en drum arrangementen.

Met medewerking van:

 

Sybren Boonstra: gitaarsolo

Elvya Dulcimer: dulcimer

Ben van Gastel: gitaarsoundscapes

Maarten Gunsing: zang en grunts

Hanna van Gorcum: viool

Lennert Kemper: gitaarsolo

Rosita Reitsma: zang

Joop de Rooij: toetsensolo

Frank Schiphorst: gitaarsolo

Sander Stegeman: achtergrondzang, grunts, gitaarsolo

Norbert Veenbrink: gitaarsolo

Tristan Visser: gitaarsolo

Laura ten Voorde: achtergrondzang, grunts en viool

Michiel van der Werff: gitaarsolo
Music To Stand Around And Feel Awkward To (2014)

Lucky Man (2012)

First Re-Draft (2011)

Scrapbook (2011)

The Haunts (2008)

Brother (2006)

Up Close and Personal (2006)

Promotorium (2005)

First Draft (2004)

Te koop : Drumcomputer

Te koop: drumcomputer, mag weg wegens tegenvallende resultaten. Belemmerd mij ernstig in mijn ontwikkeling en ben nu op het punt gekomen dat (levende) drummers graag met mij willen werken. Vooral de snare drum moet weg. Echt. Indien nodig gratis. Neem contact op met Tom De Wit, mastermind achter Layered Reality Productions.

Gratis verzending

Wat een heerlijke plaat heeft Tom de Wit onder de naam van zijn soloproject TDW gemaakt. Eentje van het kaliber: nu moet de schijf uit de cd speler, anders smelt hij er in. Maar toch weer die irriterende drums.

Een kennismaking met de persoon Tom de Wit is inmiddels overbodig op deze site. Waar Progwereld een aantal jaren geleden al als één van de eerste gereserveerd hoog opgaf over dit talent, is een breed pallet van muzikale journaille inmiddels gezwicht voor het talent van de inwoner van Amersfoort. En dat heeft hij ook volledig aan zichzelf te danken, want naast de stappen die hij onderneemt als platenbaas, ontwikkelt hij zich ook indrukwekkend op muzikaal gebied. Hij profiteert daarbij handig van zijn netwerk, want de lijst met gastmuzikanten op dit album is respectabel lang. Dat hij daarbij vooral put uit zijn LRP adressenbestand wordt hem vergeven, hij is namelijk in staat de juiste telefoonnummers in te toetsen.

In eerste instantie was de Wit niet echt van plan weer een soloalbum te maken, totdat hij eind 2012 er achter kwam dat enkele nummers die hij op de plank had liggen toch wel heel bijzonder waren en een poetsbeurt verdienden. Overigens veranderden enkele nummers gaandeweg de tijd wel drastisch qua structuur, maar met de nodige assistentie van de gastmuzikanten levert de Wit op dit album gedurende een uur lang een mooie diversiteit aan composities, ritmes en stijl. De variëteit op de cd doet denken aan die van Ayreon. De Limited Edition van het album is mooi vormgegeven, evenals het boekje en de het grote doosje waarin de cd wordt verkocht is zelfs voorzien van de naam van de koper, als je het via de site van TDW of LRP bestelt. Voordeel daarbij is dat je drie tracks extra krijgt, die niet via de digitale weg worden verkocht.

Eigenlijk is het wat complex om de muziek op dit album te omschrijven, maar de Wit heeft zich in de loop van de jaren duidelijk ontwikkeld als componist en producent. Nu kan je ook zeggen; hé; dat is makkelijk, hij heeft een aantal uitstekende muzikanten om zich heen verzameld, maar dat is te kort gezegd. Ondanks de diversheid van de muziek heeft de totale sound over de hele lengte van het album een herkenbaar karakter. De muziek verplaatst zich meer en meer naar progressieve rock, maar nog steeds met een rauw metal randje. Een uistekende mix van die stijlen kan je vinden in het nummer Jimmy. Speciale aandacht mag wat mij betreft ook naar het waanzinnig mooie Butterflies. Kippenvel en weergaloos gebracht door  een piano met een vioolbijdrage van Hanna van Gorcum en de zinderende zang van de Wit. Ook het gevarieerde Dreamwalk, Part2 – The Descent en de epic Some Thing, Part 2 zijn zwaarwegend de moeite waard. De gitaarsolo’s zijn door verschillende gitaristen ingevuld en dat maakt elke riff en elke track weer anders en onvoorspelbaar. Tom de Wit groeit op vocaal gebied ook gestaag verder, de kleine foutjes zijn verdwenen en zijn stem heeft iets vertrouwds. Ook weet hij de verschillende emoties nog beter te brengen dan voorheen.

Tja, dan nog even terug naar het drumgeluid. Waar het ook uit komt; uit een drumcomputer of welk elektronisch kastje dan ook, het is nog steeds niet zaligmakend. Technisch en ritmisch klinkt het prima, maar het blikkerige geluid is nog steeds een mankpoot in de productie. Ik krijg echt een allergie van de snare drum, iets waar ik al vaker over heb gesproken heb in de recensies van de Wit’s producties. Zoals ik al gekscherend aangeef in de proloog, Tom de Wit heeft nu het netwerk voor een goede drummer, gebruik het dan, want de volgende keer kom je er niet meer met een standje van af!

Ondanks bovengenoemd punt is Tom de Wit is een muzikaal groeidiamantje. Een Nederlands sieraad die gestaag maar solide verder groeit in zijn ontwikkeling. Met dit soloproject heeft hij een puike bodem neergelegd voor een prachtige carrière, want met elk nieuw album voorkomt hij (bijna alle;-) valkuilen uit zijn muzikale verleden en weet hij met dit album een nagenoeg feilloos project af te leveren. We moeten het alleen nog ontdekken in Nederland en de wereld. Dat lijkt mij alleen nog een kwestie van tijd.

Ruard Veltmaat

Koop bij bol.com

Send this to a friend