Tea For TwoAlbum

Hoe is de zang? Dat is steevast de eerste vraag die je van iemand krijgt wanneer je het hebt over een uit Duitsland afkomstige band. Nog steeds zijn veel mensen bang dat de Engels gezongen teksten doordrenkt zijn met een Duits accent. En dat terwijl er toch steeds meer bands uit dat land met een accentloze zanger op de proppen komen. Toen ik de CD van Tea For Two ontving had ik er dan ook alle vertrouwen in dat dat element wel snor zou zitten maar dat viel dus tegen. Zanger Stephan Weber zingt namelijk wel met een vet Duits accent en daarnaast is zijn stemgeluid behoorlijk scherp en hoekig. Ik moet eerlijk zeggen dat zijn stemgeluid mij af en toe wel geïrriteerd heeft, maar dat is natuurlijk persoonlijk.

Met het gegeven dat de zang wat tegenvalt is niet meteen deze CD afgedaan. Muzikaal gezien hebben deze 3 heren het best goed voor elkaar. Dit wordt meteen duidelijk in de instrumentale opener Drifting Apart. Door het onheilspellende toetsenspel en gefluisterde teksten wordt er een spokerig en beklemmend sfeertje opgetrokken. Daarnaast geeft gitarist Jens Oliver Sörup met een prima solo meteen zijn visitekaartje af. Het nummer gaat over in het door toetsen gedomineerde en uiterst vrolijke, up-tempo, Heaven. Het aanstekelijke refrein zing je na één keer horen zo mee en verdwijnt daarna de rest van de dag niet meer uit je hoofd. De vrolijkheid in deze song doet me denken aan het liedje Break On Through van Primitive Instinct.

Een prachtig nummer in ouderwetse neo-prog stijl is het titelnummer 101. Vooral in het eerste gedeelte veel breekbaar toetsenspel en dito zang. Michael Schumpelt drukt met zijn toetsen een vette stempel op de muziek. Vingervlugge combinaties, bombastische passages en breekbaar spel, je komt het allemaal tegen. In de tweede helft van het titelnummer wordt het allemaal een stuk krachtiger, dit door de pittige riffs van de gitarist. De drums en de basgitaar op dit schijfje komen uit de computer en het gebrek aan een echte drummer en bassist is natuurlijk een gemis. Als ik dan de echte basgitaar van gastmuzikant Uwe Haaß hoor op dit nummer vraag ik me toch af waarom ze hem niet de hele CD hebben laten inspelen en besef ik maar weer dat er niets gaat boven een goede muzikant van vlees en bloed.

Bitter Sweet, The Plan en Crossing The Edge zijn korte instrumentale stukken. Het eerste is een prachtig, zwaar orkestraal stuk met (synthetische) strijkers en vioolspel van Katja Schimmele. The Plan is een door akoestische gitaar gedomineerd stuk, dat je even doet vermoeden dat je in het zwoele Spanje bent aangekomen en Crossing the Edge is een kort toetsen-niemendalletje. Het gebruik van korte instrumentale stukken doet me wat denken aan de “Cry For Help” -stukken op de eerste twee Arena cd’s. Between The Lines is een mooi duet. Naast Stephan Weber verzorgt ook Ruth Sharp de vocalen en deze dame zingt wel accentloos. Het gebruik van blokfluit en de viool geven het nummer een mooi symfonisch randje. Jammer alleen dat het nummer wat aan de korte kant is, ik had hier graag meer van gehoord.

Uiteindelijk kan ik concluderen dat Tea For Two een CD heeft afgeleverd die een voldoende scoort. Het geheel is een leuke mix van neo-prog en artrock. Aan de andere kant is het gebrek aan een echte drummer en bassist een groot gemis. En tja die stem…

Maarten Goossensen